Taart

Het was leuk om met hem te leven, maar het was nóg leuker om van hem te scheiden. Echt, dat had ik járen eerder moeten doen.” Ik spitste mijn oren. Ik zat namelijk al een uur in een horeca-etablissement te wachten op een afspraak, en plengde inmiddels uit verveling tranen over de overlijdensberichten in de krant. Mijn mouw was er zwart van.

De vrouw die deze woorden gespeeld terloops uitsprak, maar in de laatste zin stiekem een perfecte ondertoon van pathos wist te leggen zonder larmoyant te worden, maakte een optimistische indruk. Een jaar of zestig was ze, maar haar mondhoeken krulden nog op. Dat kon niet gezegd van haar twee jongere tafelgenoten, een man en een vrouw van midden dertig. Broer en zus? Seksloos huwelijk? Geen idee. Terwijl de oudere vrouw monter over haar glaasje port naar buiten keek, zogenaamd in blijde afwachting van wat het leven haar nog allemaal te bieden had, maar eigenlijk – zo schatte ik in – om haar disgenoten kort de kans te geven om in stilte met elkaar van mening te wisselen, probeerde de jonge vrouw inderdaad licht geagiteerd contact met de man te maken. De man, echter, keek als een boomkikker voor zich uit. De jonge vrouw richtte haar blik uiteindelijk peinzend op een bierviltje, alsof ze van het schijfje samengeperst papier meer steun verwachtte.

Broer of seksloze partner, ik wist het nog steeds niet, maar de jonge vrouw was haar dochter, zoveel was zeker. De oudere vrouw keek van het raam terug naar haar twee zwijgende tafelgenoten en nam ze kort in zich op. „Nou, misschien toch nog een taartje toe. Hebben ze hier taartjes?” vroeg de oudere vrouw. „Ja”, zei de jonge vrouw zonder op te kijken. Ze klonk boos. „Daar in die vitrine.” De man zat er zo roerloos mogelijk bij, alsof hij niet aanwezig was. De stand van zijn schouders verried echter dat hij eventueel, als het écht niet anders kon, bereid was tot een kleine improvisatie, zoals een bemoedigend knikje of een neutrale glimlach die multi-interpretabel is. Broer of partner, wie zal het zeggen? „Nou, dan doe ik het gewoon. Even kijken hoor.” De oudere vrouw stond op en liep als een filmster naar de taarten toe. De twee achterblijvers zaten in stilte naast elkaar. „Even plassen”, kondigde de jonge vrouw zuchtend aan. „Lieffie”, fluisterde de man schatplichtig terwijl hij zijn voor de vorm uitgestoken hand van haar schouder naar haar billen liet glijden omdat ze nu eenmaal uit haar stoel oprees. Een loos gebaar, omdat hij vast wist dat ze zijn hand subiet maar discreet weg zou duwen om door te lopen. Seksloze partners dus. De oudere vrouw kwam terug lopen. „Ouderwets appeltaart met slagroom, heerlijk. Moeten jullie niet?” De man duwde zijn multi-interpretabele glimlach het toneel op.