‘Mode is voor mij een ingetogen beleving’

Blik

„Mijn ouders hebben beiden in het speciaal onderwijs gewerkt, misschien dat ze daarom extra openstonden voor anders en vooral jezelf zijn. Ze lieten mij en mijn zussen sterk voelen dat het goed was zoals we waren. Zorg dat je iets gaat doen waar je gelukkig van wordt, zeiden ze altijd. Ik was anders dan andere kinderen. Ik ging vervroegd naar de lagere school omdat ik liever wilde leren dan spelen. Ik was een observator, bezig met hoe dingen gaan, hoe het anders kan en hoe ík het zou doen. Heel bewust. Ik herinner me zelfs dat ik nadacht over trouwen en relaties en dacht: volgens mij is dat niet zo makkelijk.”

Aanvoelen

„Ik werd altijd al blij van dingen maken. Maar ik heb ook een goed stel hersens, daar wilde ik ook iets mee. Ik twijfelde tussen Scandinavische talen, psychologie of kunstacademie. Mijn ouders zeiden: ‘Sanne, je weet wel wat je wilt.’ Als tussenjaar ging ik een creatieve opleiding doen in Den Bosch. Daar voelde ik: dit is mijn wereld. Toen was de stap naar de academie snel gezet. Aanvankelijk koos ik voor grafisch ontwerpen, hield van fotografie en docenten stimuleerden me te schilderen. Uiteindelijk dreef de liefde voor al die disciplines me richting mode. Voor mij is dat zo allesomvattend, ik kan er alles in kwijt.”

Verhouding

„Mode is mijn vak, maar het is niet echt mijn wereld. Rode lopers, glamourfeestjes, de bladen, jezelf onder de aandacht brengen, dat is niet wie ik ben. Voor mij is mode meer een persoonlijke en ingetogen beleving, voor mij als maker en voor degene die het draagt. Ik zie mijn werk als een ambacht. Ik ben de kleermaker, de kunstenaar, die mooie kwaliteitsstukken maakt waar mensen langdurig gelukkig mee zijn. De grote modehuizen en ontwerpers zitten in een ratrace van soms wel acht collecties per jaar. Dat kan toch nooit het logische gevolg zijn van creativiteit? Dan gaat het om andere belangen.”

Missie

„Dat ik aan de rand van de modewereld sta, heeft zich uiteindelijk vertaald in mijn manier van werken. In plaats van collecties produceer ik maandelijks één outfit. Die kledingstukken verkoop ik tot het materiaal op is. Slow & steady fashion, noem ik het. Waarom zou een kledingstuk na een seizoen ‘oud’ zijn? Ik wil graag dat mensen gaan nadenken wat ze dragen en waarom, kiezen voor kwaliteit en duurzaamheid. Ja een jas van 700 euro is duur, maar misschien is het slim om vijf goede stuks te kopen in plaats van een kast vol rommel. Het systeem van overspannen consumeren is wat mij betreft eindig.”

Autonomie

„Ik voed me met beeldende kunst, fotografie, romans en het leven van alledag. De sfeer die ik voel probeer ik te vertalen in mijn ontwerpen. Bescheiden maar onderscheidend is mijn basisgedachte. Bijvoorbeeld een klassieke jurk maar dan in kikkergroen of met een blote rug. Vaak kom ik een technisch vraagstuk tegen dat het ontwerp verder brengt. Ik doe vrijwel alles zelf: ontwerpen, modellen ontwikkelen, productie, fotografie. Ik vind het fijn om het verhaal af te maken met beelden. Daarin zoek ik naar verstilling, zie ik het model als object. Ontdaan van het fenomeen tijd, van die ratrace.”

Vrijheid

„Sinds 2006 woon ik in een appartement in een oude school in Tilburg. Ik heb er ook een atelier. ‘Het is geen commune, hè’, was mijn eerste vraag toen ik ging kijken. Dan had ik rechtsomkeert gemaakt, want ik hou van mijn privacy. Er heerst wel gemeenschappelijkheid en er wordt af en toe samengewerkt. Ik werk regelmatig met mijn buurman, kunstenaar Bas van den Hurk. De afgelopen jaren maakte ik een aantal kledingobjecten die hij in installaties gebruikte en die in onder meer Londen, Berlijn en New York te zien waren. Voor mij zijn dat soort projecten de speeltuin, even buiten de gebaande paden.”

Streven

„Het blijft schaven: klopt wat ik doe nog met wie ik ben? Is dit de vorm? Vanaf januari ga ik de maandelijkse outfits een persoonlijker invulling geven door speciaal te ontwerpen voor vrouwen die ik bewonder. Soms vind ik het moeilijk vol te vertrouwen dat het kan, een klein, eigen merk binnen die grote modewereld. Als ik een mail stuur naar een winkel en geen reactie krijg, denk ik snel: laat ook maar. Maar ik probeer mezelf daarin tot de orde te roepen. Internationaal gaat het wat makkelijker dan binnen Nederland, dus daar steek ik meer energie in. Daardoor is mijn kleding binnenkort ook te vinden in Zwitserland.”