Druilerig gedoe zonder een greintje spanning

Een hitzangeres, een stalker en een bodyguard die haar tegen diens bangmakersmailtjes en graffitidreigementen moet beschermen. Totdat tussen die lijfwacht en die zangeres natuurlijk de liefde toeslaat, en de stalker wordt verslagen.

Aldus de ingrediënten van de musical The Bodyguard, gebaseerd op de gelijknamige film uit 1992 waarin de echte hitzangeres Whitney Houston de hoofdrol speelde.

Een bespottelijk flutverzinsel is het, niet meer – druilerig gedoe zonder een greintje spanning, gemakzuchtig geconstrueerd rondom een handvol Houston-hits, die in de Nederlandse versie onvertaald konden blijven omdat ze in deze intrige geen enkele dramatische betekenis hebben gekregen. Er wordt alleen gezongen als de makers blijkbaar vonden dat het weer tijd werd voor een liedje.

De Houston-rol wordt hier gespeeld door de nieuwe ontdekking Romy Monteiro, die het genre van de power ballads behoorlijk beheerst, inclusief de vele vocale versierseltjes die er bij horen. Alleen in de lagere regionen komt er weinig geluid uit. Tegenover haar staan Mark van Eeuwen als een adequate lijfwacht, Carolina Dijkhuizen als een opmerkenswaardige zus van de zangeres en een sterk ensemble met daadkrachtige zang en dans.

Carline Brouwer regisseerde deze versie van The Bodyguard als een soepel voorbijschuivende show met inventieve decorprojecties – een betere zaak waardig.