Een stukje waardering. Een stukje herkenning. Hou eens op

Ik dacht dat ‘een stukje’ als in: ‘een stukje beleving’, ‘een stukje innovatie’, en ‘een stukje middelvinger naar je collega’s toe’ alleen ironisch gebruikt werd op kantoor. Maar daar heb ik me in vergist. Want ‘een stukje’ steekt nog overal op kantoor de kop op, en dan juist zeer serieus bedoeld.

Vooral in de sales (sorry jongens van de sales) is ‘het stukje’ niet weg te krijgen. Het staat fier en schaamteloos in personeelsadvertenties tussen woorden als ‘klantbehoefte’, ‘contentstrategie’ en ‘passie’. Zo zag ik een advertentie waarin ze van een sollicitant ‘een stukje initiatief, creativiteit en ondernemerschap’ vroegen. Er was ook een baan waarvoor afgezien van een ‘stukje lef en brutaliteit’ tevens nog ‘een stukje sales om de hoek komt kijken’. Toen ik dat las, ben ik even een uurtje gaan liggen.

Want een stukje, kom op zeg. Rudi Carrell is er natuurlijk mee begonnen, zo wist een groot denker op Twitter me te vertellen. En Carrell mócht het ook zingen: ‘Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben’. De Bounty-reclame dan: ‘een stukje paradijs op aarde’ – oké. Maar iedereen die verder met stukjes aan komt zetten moet natuurlijk gewoon zijn mond houden. Want een stukje is nooit genoeg.

Neem ‘een stukje materie’. Dat verbrandt genadeloos in de dampkring. Dan wil je toch liever een meteoriet die alle dino’s in één klap van de planeet blaast? Of ‘een stukje schrijven’, of ‘een stukje eten’. Ik heb zelf liever een magnum opus en een fatsoenlijke maaltijd – geen scherm of bord vol stukjes. Stukjes, die voer je aan de eendjes. Stukjes brood naar de eendjes toe, zeg maar. Of kinderen: sommige moeders geven hun ‘een stukje fruit’ mee, en je snijdt voor hen het vlees in stukjes. Maar volwassen mensen op een kantoor? Willen die hun kroketten of waardering in stukjes? Nope. Opslag, dat willen ze. En een eigen bureau.

Een stukje zégt ook gewoon te weinig. Want alles kan in stukjes. Een stukje commitment, een stukje herkenning, een stukje frustratie, een stukje cultuurverandering: op een gegeven moment liggen overal stukjes, en pakt niemand ze meer op. Waarom zou je ook? Stukjes zitten tussen je toetsenbord, of erger.

Ik weet natuurlijk ook wel waarom mensen ‘een stukje’ zeggen. Om te verbloemen dat het onwijs véél is, wat ze van je vragen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat je best eens een stukje meer zelfredzaamheid aan de dag zou mogen leggen, en dan bedoelen ze dat je het voortaan maar helemaal ZELF moet uitzoeken. Of erger nog, ze zeggen ‘naar je toe’ erbij. Een stukje feedback ‘naar je toe’. Dat zijn altijd dingen die je zonder uitzondering juist helemaal niet naar je toe wilt laten komen.

Mensen die ‘stukje’ zeggen, zeggen ook vaak ‘collegaatje’, ‘vriendinnetje’, ‘dingen een plekje geven’ en ‘ik ken een bureautje waar ze mijn huisstijltje heel leuk hebben aangevlogen’. Willen we zijn zoals die mensen? Mijn vader zei vroeger ‘een stuk’ als hij het had over een mooie vrouw. Dan weet je dat het ergens over gaat. Beter kan ik het niet uitleggen.

We stoppen dus met die stukjes mensen. Geen schroom meer, geen gelieg en gedraai. Het grote geheel, lieve mensen. Dáár gaat het om, op kantoor.

Meer tips? Volg @japked op Twitter