Theater aan de haven

Het publiek stapt aan boord, ieder met een eigen koptelefoon op waardoor nostalgische hits en een unheimische soundscape klinken. De tweeslachtige sfeer van de haven is onmiddellijk haarscherp geschapen: vergane glorie vermengd met anonieme grootsheid. De boot is nog niet afgemeerd of er klimt een drenkeling aan de wal.

Toen wij van Rotterdam vertrokken is een buitengewone locatievoorstelling van Maas theater en dans. Varend door Delfshaven aanschouwt het publiek een drama dat zich ontspint op de kades. De stad met volkse voorbijgangers is decor. Regisseur Floris van Delft schreef een maatschappelijk, actueel well-made play over vijf figuren die voor een risicovolle keuze komen te staan. De manier waarop Van Delft dit web aan intermenselijke conflicten weeft, is – hoewel niet overal even geloofwaardig – razend knap. De scherpste tegenstelling is die tussen de kapitein (Anne Prakke) die, tegen de protocollen in, bootvluchtelingen redt en de CEO (Simon Heijmans) die op het punt staat een miljoenendeal te sluiten met Shanghai. De een walgt van de vooruitgang die hem belet op gevaarlijke stukken zee gas te geven ‘omdat dat te veel bunkerolie gebruikt – klote duurzaamheid’. De ander omarmt die vooruitgang en verbastert Feyenoords lijflied: ‘hand in hand voor de wereldmarkt/ geen woorden maar data’.

Het verdienstelijke, realistische spel wordt ijl omlijst door vijf figuranten die de almaar door bewegende spelers vergezellen. Hun toegevoegde waarde is soms twijfelachtig – met name als ze aan het eind de hele vertelling nog eens ‘na-mimen’, maar soms briljant, wanneer ze als omstanders meedoen in een ontroerend vreugdedansje.