Samen eten is zinvoller dan discussies voeren

’S Ochtends is hij alleen. In het krappe keukentje van restaurant Love & Peas draait Yuval Gal (36) muziek en denkt hij aan Israël, zijn geboorteland. Soms huilt hij. Met één grote pan op het vuur en een keukenmachine maakt hij intussen de dagvoorraad van het gerecht waar het in Love & Peas om draait: hummus. Eeuwenoud, van Arabische oorsprong, en in Israël door iedereen, te allen tijde gegeten. Er bestaan tientallen lokale varianten en elke maker geeft er een eigen draai aan, maar de basis is oersimpel: gepureerde kikkererwten, tahin (sesampasta), citroen, kruiden en zout.

Gal groeide op in een zionistisch gezin en maakte de middelbare school niet af: „Ik voelde de druk van een systeem waar ik het niet mee eens was.” In de keuken was hij beter thuis. „Mijn moeder kon niet koken, dus die liet het me graag overnemen. Ik keek bij anderen de kunst af.” Na zijn militaire dienst ging Gal aan de slag in restaurants in Tel Aviv, waar om de hummus soms een bijna mystiek aura hing. „Eén chef stuurde al zijn personeel de keuken uit als hij hummus maakte. Nonsens natuurlijk, maar ik heb dingen geproefd… Illegaal lekker.”

Gal was ook politiek actief, aan de pacifistische, ‘extreemlinkse’ kant. Vijf jaar geleden week hij uit naar Nederland – „niet gedwongen, maar zo voelde het”. Een kennis stelde hem voor aan Muawi Shehadeh (42), een Palestijn met een Nederlandse moeder die na zijn studie in Jeruzalem naar Nederland kwam, en een paar uur en veel biertjes later lag het plan voor Love & Peas klaar.

Shehadeh: „Ons land is verscheurd, maar wij zijn verbonden. Onze vriendschap ontstijgt de reputatie van Joden en Palestijnen over en weer. Dat willen we verspreiden met ons restaurant: respect en tolerantie. De Palestijnse eetcultuur is er een van delen, van samenkomen. Samen eten is zinvoller dan weer de geijkte discussies voeren.”

Twee maanden geleden openden ze hun eerste eigen pand in de Haagse Weimarstraat. Menu, meubels, aankleding, alles is even simpel en basaal, ook door het beperkte startbudget. Shehadeh is zakelijk leider, Gal kookt en speelt voor gastheer. Adviezen uit de horecabranche om hun hummus te ‘vernederlandsen’ sloegen ze in de wind. „We moesten er mayonaise bij doen”, zegt Gal, „en het brood al voorsnijden. Ik heb er nog geen klant over gehoord.”