:format(webp)/s3/static.nrc.nl/muziek/files/2015/07/Klein_NSJ_2015_13_Mary_J_Blige_01_Andreas_Terlaak.jpg)
Op deze jubileumeditie zijn er wat logistieke wijzigingen: zo is er nu één groot hoofdpodium in de Nile-zaal, in plaats van twee podia naast elkaar. Een stijlbreuk, aangezien voorgaande jaren altijd twee hoofdpodia naast elkaar waren. Als het ene concert begon, kon de andere opgebouwd worden. Dat hoeft nu niet meer, en zorgt voor betere zichtlijnen en betere doorstroming. Om die reden zijn er door het gebouw wat ingangen verlegd, zoals die van de Darlingzaal. En er is een extra toegang tot de Nile-zaal gekomen.
Volgenamandakuyper Amanda Kuyper Aftrap 40e North Sea Jazz: souljazz v Jarrod Lawson in de Congo tent #NSJ15 http://t.co/CXfNHOLNKM
Chick Corea en Herbie Hancock
NRC-muziekrecensent Amanda Kuyper volgde de pianistenroute, en keek vooral uit naar het optreden van jazzgrootheden Chick Corea en Herbie Hancock. Hun “titanenstrijd” was volgens Kuyper het absolute hoogtepunt van de avond, waar tijdens het optreden net als in 1979 op het festival een “dialoog langs alle genres ging.” Kuyper:
Wat opviel op deze eerste dag, was dat veel concerten laat begonnen. Zo ook Corea en Hancock, die een half uur na aanvang pas begonnen. Eenmaal aan de vleugels tegenover elkaar bleek dit het concert waar je op hoopte: avontuurlijke jazzverkenningen waar het spelplezier en de kwaliteit af spatte. Eigen klassiekers als ‘Cantaloupe Island’ werden gespiegeld en gedraaid, met de melodie die ingenieus ingevlochten over en weer ging, in een bijna Steve Reich–achtige uitwerking. Een bijna intiem samenzijn waar toeschouwers deelgenoot van mochten zijn. Maar ook abstracter en experimenteler werk werd niet geschuwd met samples van scheurend papier en slaande deksels op prullenbakken.
Volgen
Tony Bennett en Lady Gaga
Een 29-jarig popfenomeen en een 88-jarige wereldcrooner, samen op één podium. En daar kwam een heleboel volk op af:
Volgen
Popdiva Lady Gaga kan het wel, ‘gewoon zingen’. En als ze dat dan doet, maakt ze indruk, zoals op Saul van Stapele. In een “zeldzaam afgeladen Maas-zaal” zag hij overtuigende vertolkingen van jazz-standards die Gaga en Bennett opnamen voor hun Grammy-winnende album Cheek to Cheek (2014). Van Stapele:
De chemie tussen de crooner en de popdiva was aantoonbaar en leverde vocaal een mooie balans op tussen de verrassend krachtige klassieke zang van popster Gaga en de door de wol geverfde, wat breekbaar geworden nachtclubstem van Bennett - de levende geschiedenis zelve die in zijn strakke colbertjasje anekdotes oplepelde over Frank Sinatra en Charlie Chaplin. Gaga stal de show vanaf het moment dat ze wulps in een zilveren glitterjurk het podium op schreed en de show startte met Cole Porter’s ‘Anything Goes’.
Of Gaga nou zo vaak in de kleedkamer verbleef vanwege haar ingewikkelde outfits, of dat ze expres Bennett de ruimte gaf, ze wist gisteravond in ieder geval weer nieuwe mensen te overtuigen van haar zangkwaliteiten:
Volgen
Vooraan stonden uitzinnige fans van Gaga die haar toeschreeuwden en cadeautjes het podium opgooiden (we zagen een eenhoornknuffel):
Volgen
Bekijk een stukje Lady Gaga – in het Frans:
Mary J. Blige
We hebben wat jaren op haar moeten wachten, want de laatste keer dat de “koningin van de moderne hiphopsoul”, zoals NRC-muziekrecensent Saul van Stapele de Amerikaanse zangeres Mary J. Blige omschrijft, in Nederland optrad was in 2008. Op hoofdpodium the Nile gaf ze een concert waarin ze in een rap tempo door haar oeuvre heen ging: van haar ingetogener werk van haar album The London Sessions (2014) naar haar samenwerking met de Londense house van Disclosure. Van Stapele:
Nog steeds met die vlammende, gloedvolle stem, vol attitude, en met een strakke, funky begeleidingsband en geweldige harmoniezang van een koortje. In een concert vol vaart, bleef het in nummers als ‘Real Love’ een gouden combinatie: stevige hiphopgrooves met galmende drums, een paar krachtige soulzangeressen, en de karakterstem van Blige als stoere frontvrouw. Zoals zoveel op deze dag: nostalgisch en nog steeds helemaal van nu.
Volgen
Volgen
D’Angelo & The Vanguard
De Amerikaanse zanger D’Angelo sloot met zijn band The Vanguard de eerste festivaldag fashionably late af. Het optreden van de man, wiens meest recente album Black Messiah (2014) vijf ballen kreeg van NRC, werd niet het hoogtepunt wat Saul van Stapele had verwacht:
“Het optreden was wat kort en D’Angelo spon met name het laatste nummer zo lang uit dat er geen ruimte meer was voor al zijn andere sterke materiaal. Hij kan geweldig funken, en dat deed hij ook, maar zijn oeuvre is veelzijdiger dan dat en daar kwam te weinig van aan bod. Het niveau van zijn band is ongekend en het is geweldig om die ritmesectie te horen grooven. En in een nummer als ‘Betray My Heart’ klonk zijn falset geweldig. Het was echt goed maar het hield ineens op, en ik heb de soulman van de eeuw wel eens een betere show zien geven.”
Volgen
Hier kijken we naar uit voor dag 2
Amanda Kuyper:
Ik kijk uit naar een vrij eigenzinnig The Bad Plus met saxofonist Joshua Redman. Ogenschijnlijk tegenpolen: de één een jazztrio met een rockinborst, de ander een grote ster in de mainstreamjazz. Maar in een interview (€) met hen hoorde ik dat er juist heel veel overeenkomsten zijn vanuit de avantgarde jazz, die ze beiden kennen via de vader van Redman.
Saul van Stapele:
Ik ben benieuwd naar Paolo Nutini en of en hoe soulzanger Leon Bridges live overeind blijft. En de New Orleans Swamp Donkeys, omdat ze de New Orleans Swamp Donkeys heten.
Bekijk de fotoserie die NRC-fotograaf Andreas Terlaak van de eerste dag maakte:
Nrc.nl doet de komende dagen verslag van de 40e editie van North Sea Jazz. Lees elke dag wat de hoogtepunten zijn op nrc.nl/muziek