Gebeurt allang: kankerpatiënten krijgen vaak geen dure medicijnen

Voorzitter Yvonne van Rooy van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen in NRC (11/6): „We moeten voorkomen dat (kanker)patiënten dure geneesmiddelen die ze nodig hebben niet meer kunnen krijgen.” Maar dat gebeurt allang. Voorbeeld: een onderzoek bij patiënten met uitgezaaide dikkedarmkanker laat zien dat de helft van de patiënten een duur geneesmiddel niet krijgt dat volgens de landelijke richtlijn wel tot de standaardbehandeling behoort. Patiënten krijgen dit vaak niet eens te horen, of horen dat dit middel bijwerkingen heeft die de zeer beperkte winst niet rechtvaardigt (hetgeen onjuist is). In de schriftelijke patiënteninformatie was in één ziekenhuis zelfs de naam van dit middel door de lokale oncoloog doorgestreept. Dit heet postcodegeneeskunde: afhankelijk van lokaal financieel beleid krijgen patiënten de dure geneesmiddelen in het ene ziekenhuis wel en in het andere niet. Wat vaak niet wordt vermeld: artsen hebben een zorgplicht die niet om financiële redenen mag worden verzaakt. Het probleem vraagt om een oplossing van meerdere kanten: de prijs van medicijnen moet omlaag, er moet een discussie komen over kosten versus baten, zorgverzekeraars moeten hun ogen niet sluiten voor het toenemend aantal kankerpatiënten en de toenemende behandelmogelijkheden, en medisch oncologen moeten hun patiënten eerlijk informeren over de behandelopties, zodat ook kankerpatiënten goed ingelicht aan dit debat kunnen deelnemen.