Niet bang zijn

Het miezerde, maar dat deerde me niet. Net zomin als m’n beslagen bril. Ik liep lekker die ochtend. Na een kwartier besloot ik om maar eens het grote rondje te rennen. Ik sloeg daarom zoals gewoonlijk niet rechtsaf, maar liep door langs de Schie. Leuk, door dat smalle straatje aan het water.

Tevreden over mijn motivatie verheugde ik me om dat straks thuis te kunnen vertellen. Mijn plezier veranderde plotsklaps. Gewoon doorademen en niet kijken. Die mevrouw daar liet haar hond los naast zich lopen. In dat smalle straatje.

Tijdens het passeren hoorde ik het baasje zeggen „ze doet niks hoor”. Tegen haar hond.

Marjolein van der Linden