Vliegen was altijd zijn droom

Het beeld dat oprijst uit de woorden van vrienden en bekenden over Andreas Lubitz (27) is dat van een aardige, sportieve en vrolijke kerel. Toch was hij het die dinsdag volgens de Franse justitiële autoriteiten als co-piloot de Airbus 320 met 149 anderen aan boord opzettelijk te pletter vloog tegen een bergwand in de Franse Alpen. Op de vluchtrecorder is volgens justitie te horen hoe Lubitz rustig blijft doorademen terwijl hij, nadat de gezagvoerder de cockpit heeft verlaten, de automatische piloot uitschakelt en het toestel laat dalen. En hoe hij totaal niet reageert op oproepen van de verkeerstoren in Marseille, of op de paniek buiten de deur van de cockpit.

Terwijl na de crash van Germanwingsvlucht U49525 iedereen eerst speculeerde over de mogelijke technische oorzaken, is nu de vraag: wie was Andreas Lubitz eigenlijk en waarom kwam hij tot zijn daad?

Lufthansa-chef Carsten Spohr, het moederbedrijf van Germanwings, zei donderdagmiddag op een persconferentie dat zijn bedrijf geen enkel psychologisch motief kan noemen voor de daad van deze „eerste officier”, zoals co-piloten formeel worden aangeduid. Lubitz was „honderd procent geschikt om een vliegtuig te besturen”. Wel maakte Spohr melding van „een langere onderbreking” van de pilotenopleiding van Lufthansa in Bremen die Lubitz in 2008 begonnen was. De Lufthansa-baas zei verder geen toelichting te kunnen geven omdat het hier gaat om medische geheimen.

Burn-out

De Frankfurter Allgemeine Zeitung meldt echter op zijn website dat Lubitz destijds kampte met een burn-out en een depressie. Dat zou Lubitz hebben verteld aan een schoolvriendin in het stadje Montabaur in Rijnland-Palts, vlakbij de Franse grens waar hij vandaan kwam. De moeder van de schoolvriendin vertelt dat haar dochter Lubitz („een lieve jongen”) nog voor de Kerst gezien heeft en dat hij toen een heel normale indruk maakte. Over zijn daad zegt de vrouw: „Ik kan me dat alleen maar voorstellen als een psychologische kortsluiting. ”

Voor Lubitz was vliegen meer dan een beroep. En hij was er goed in: volgens de Avation Business Gazette werd hij in 2013, toen hij begon te vliegen bij Germanwings, opgenomen in de Airman Certification Database van de Amerikaanse luchtvaartautoriteit FAA. Twee jaar geleden voldeed Lubitz kennelijk aan de strenge psychologische eisen om dit zogeheten Airline Transport Pilot Certificate (ATP) te verkrijgen.

Droom

Hij was al op veertienjarige leeftijd lid geworden van de zweefvliegclub in zijn stad, de LSC Westerwald. Dezelfde vereniging plaatste woensdag, voordat zijn daad bekend was, een in memoriam op de website. Daarin staat onder meer dat vliegen altijd al zijn droom was: „Hij kon zijn droom in vervulling laten gaan, de droom die hij nu zo duur met zijn leven betaalde. ”

Terwijl in Haltern am See, waar zestien gymnasiasten en twee leraren betreurd worden die aan boord zaten van de rampvlucht, met afgrijzen en woede wordt gereageerd, heerst in Montabaur vooral ongeloof. Ongeloof dat deze sportieve jongen, die vorig jaar nog als een van de eersten eindigde bij de lokale halve marathon, de dood van 149 mensen op zijn geweten heeft.

Leden van de zweefvliegclub worden nu overal geciteerd over die vriendelijke jongen, die „misschien soms een beetje stil” was. Maar, zegt een clubgenoot, hij was geliefd, en goed geïntegreerd in de vereniging waar hij altijd veel lol maakte. In ieder geval iemand met veel vrienden en dus totaal geen eenling.