Een film zonder brein

Ook als het hart op de goede plek zit, moet een film een brein hebben. Helaas: het Finse Open Up to Me is een hersenloze film die sympathie probeert te kweken voor abject gedrag.

Maarit is een aantrekkelijke transgender die na haar operatie vrouw, dochter en baan verloor en nu vereenzaamd kantoren kuist in de grote stad. Als sportleraar Sami binnenwandelt terwijl de huwelijkstherapeut afwezig is, doet Maarit zich voor als therapeut, wint Sami’s vertrouwen en manoeuvreert hem tussen de lakens, waarbij haar verleden geen beletsel blijkt. Intussen wordt Maarit in haar oude dorp ten onrechte verdacht van pedoseksueel misbruik en valt een leerling op Sami’s bedrogen echtgenote Julia, eveneens een docent.

Open Up to Me, dat eruit ziet als een doorsnee tv-film, keert zich tegen vooroordelen zonder te beseffen hoe onsympathiek heldin Maarit erop los manipuleert, jammerend dat ze Sami „alleen maar wil helpen”. Je hoopt op ironie, maar nee. En daarna wordt het verhaal pas echt infantiel.