Met spijt in de cel, na snel leven van geld en drugs

Ang Kiem Soei leidt een bewogen leven tot hij in april 2002 in Indonesië wordt gearresteerd. Soei is in 1952 als etnische Chinees geboren in het dan nog Nederlandse Nieuw-Guinea. Hij is de achtste van negen kinderen. Zijn ouders runnen een kleine winkel in Fak-Fak in West-Nieuw-Guinea die voldoende inkomsten oplevert om in betrekkelijke welvaart te kunnen leven.

De situatie verandert dramatisch door de Indonesische inval in 1961. Angs moeder vlucht met drie kinderen naar Maleisië. Ang blijft aanvankelijk bij zijn vader, maar die gaat uiteindelijk met de overgebleven kinderen zijn vrouw achterna.

In Maleisië leidt het gezin een armzalig bestaan. Vader gaat terug naar Fak-Fak om voor inkomsten te zorgen, maar slaagt er door de verslechterde verhoudingen tussen Indonesië en Maleisië amper in contact te onderhouden met zijn gezin. Als Ang 17 jaar oud is, overlijdt zijn vader in Fak-Fak. Zijn moeder probeert het gezin door het naaien van kleren en rijstzakken in Maleisië te onderhouden. De kinderen moeten ook zoveel mogelijk baantjes aanpakken, waardoor ze geen opleiding kunnen volgen.

Vanwege de moeilijke omstandigheden migreert het hele gezin geleidelijk naar Nederland. Ang verlaat Maleisië op zijn 26ste. Zonder diploma doet hij uiteenlopend werk, in de horeca en de houthandel. Daarnaast houdt Ang zich bezig met criminele activiteiten. In het gratieverzoek van zijn advocaat Bart Stapert aan de Indonesische president Joko Widodo staat dat Ang daarvoor in Nederland enige tijd heeft vastgezeten. Zijn betrokkenheid bij de productie van xtc in Indonesië wordt in het gratieverzoek niet ontkend. „Voor zijn arrestatie was hij gericht op geld verdienen en een snel leven leiden”, schrijft Stapert.

De advocaat heeft president Joko Widodo tevergeefs gevraagd de doodstraf voor Ang om te zetten in levenslang. Hij zou zich als gevangene voorbeeldig hebben gedragen en een steun zijn voor medegevangenen. Vanuit zijn cel doet hij goede zaken door de verkoop van een poeder dat kwalen zou verhelpen. Met de inkomsten weet hij een wat comfortabeler bestaan in de gevangenis te regelen. „Pas nog heb ik 2.000 mensen van jeuk verlost”, zegt hij in 2006 tegen deze krant.

Op afstand zou hij ook een band met zijn vrouw en kinderen hebben onderhouden. Ang trouwt in 1985 en krijgt twee zoons en twee dochters. Zijn oudste zoon woont in China, zijn jongste zoon studeert in Nederland. Beide dochters voltooien de universiteit en werken in Nederland.

In het gratieverzoek schrijft Stapert dat Ang voor zijn arrestatie te weinig aandacht aan zijn gezin besteedde. Vanuit de gevangenis zou hij zijn vrouw en kinderen nu zoveel mogelijk steunen. Ze hebben hem diverse malen bezocht, de laatste keer in 2012. Zijn kinderen komen in het gratieverzoek ook aan het woord. „Ik zou zo graag meer tijd met hem doorbrengen. Ik wil mijn vader niet verliezen. Het idee dat hij wordt geëxecuteerd voelt als een mes door mijn hart”, zo schrijft zijn oudste dochter.