Lezen: de brief van een bankmedewerker aan Russell Brand

Russell Brand blijft ons maar verbazen. De komiek wist het nieuws de afgelopen maand te halen door het telefoonnummer van een journalist op Twitter te plaatsen, door in de documentaire van Sunny Bergman Zwarte Piet maar een “enge traditie” te noemen en door UKIP-leider Nigel Farage af te branden. En nu heeft hij een relletje met een bankmedewerker.

Tegen het kapitalisme

Brand heeft er de laatste tijd een handje van om openlijk het kapitalisme te bekritiseren. Hij gaat zelfs zo ver dat hij een medewerker van een bank staande hield toen deze net wilde gaan lunchen. Daarop stuurde de bankmedewerker, Jo genaamd, een open brief aan de komiek. Jo was not amused over de manier waarop Brand uitviel tegen hem:

Because you see, Russell, when you accosted me, you started speaking to me with your nose about two inches from mine. That’s pretty fucking aggressive, Russell. I’m sure you’re aware of the effect. Putting one’s face that close to someone else’s and staring into their eyes is how primates square off for a fight.

De bankmedewerker gaat nog even door:

You keep talking to someone in that chatty reasonable affable tone of yours, and they react with anger. Makes them look unreasonable. Makes it look like they’re the aggressive ones. Makes it look like people get flustered in the face of your incisive argument. When in fact they’re just getting flustered in the face of your face.

Uiteindelijk kon de medewerker gelukkig toch nog lunchen.

It was paella, by the way. From Fernando’s in Devonshire Row. I highly recommend them: their food is frankly just fantastic. When it’s hot.

Antwoord

Maar Brand is zelf ook niet op zijn mondje gevallen. Inmiddels heeft hij een lijvige brief teruggeschreven, die te lezen is op zijn website. Enkele highlights:

I’d never knowingly keep a workingman from his dinner, it’s unacceptable and I do owe you an apology for being lairy.

Hij legt en passant ook nog even zijn standpunt wat betreft het kapitalisme uit:

Put simply Jo, the banks took the money, the people paid the price.

Hij sluit af met een uitnodiging aan de bankmedewerker om samen een lekker bordje paella te gaan eten, “to make up for the one that went cold”.

When I make a mistake I like to apolgise [sic] and put it right. Hopefully your bosses will do the same to the people of Britain.

Die zit.