Soulstem met vleugels

De beste soulplaat van het jaar komt uit onverwachte hoek. Met haar band Be Good Tanyas beweegt de Canadese zangeres Frazey Ford zich in de groene velden van folk, country en bluegrass. Solo zoekt ze de bezieling van authentieke soul, met een zuivere stem die ijsschotsen doet smelten. Ford verbleef in Memphis om Indian Ocean op te nemen, met veteranen als Mabon ‘Teenie’ Hodges op gitaar, Leroy ‘Flick’ Hodges op bas en Reverend Charles Hodges op het Hammondorgel dat al sinds 1957 gebruikt werd op alle hits van Hi-label van overleden soulproducer Willie Mitchell. Het resultaat is verbluffend, met alle kenmerken van de sound van Al Green op zijn klassieke jaren zeventig-albums, gecombineerd met Fords frisse manier om dat geluid naar haar hand te zetten. Haar stem krijgt vleugels in combinatie met het warm zoemende orgel en de beheerst gedoseerde blazers. De lome ritmes en door gospel geïnspireerde achtergrondzang vormen een bedding voor Fords bitterzoete liedjes over de pijn van verloren liefde en de wisseling van de seizoenen. Songs als ‘September Fields’ en ‘You’re Not Free’ kunnen tippen aan Hi-klassiekers als ‘Let’s Stay Together’ en ‘I Can’t Stand The Rain’, met de toegevoegde waarde van een zangeres die haar hedendaagse denkbeelden over de liefde soepel in de teksten verwerkt. Dit fenomenaal mooie album is opgedragen aan gitarist Teenie Hodges, die kort na de opname overleed. Een akoestische soloversie van ‘September Fields’ laat horen hoe alles had kunnen klinken zonder de Memphis-veteranen: nog steeds heel mooi, maar zonder de lijn met de soulhemel.