Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.
Bekijk hele krant

NRC Handelsblad

Economie

Dit noedelrestaurant komt dicht bij perfectie

Foto Olivier Middendorp

Eerst had Fow Pyng Hu een zaakje boven de Aziatische toko Dun Yong op de hoek van de Gelderskade. Het was een goed bewaard geheim middenin het hart van de Chinese buurt. Helaas ben ik er nooit geweest; toen ik ervan hoorde was hij, filmregisseur van origine, al verhuisd naar de Elandsgracht. En daar runt hij sinds kort en met succes Fou Fow Ramen, een noedelrestaurant.

Het is een ruime en lichte pijpenla met een vriendelijk interieur: een beetje zen, een beetje modern. Geperst hout aan de muren, strakke lampen, een enkele kleurrijke muurschildering en eenvoudige, mooie houten tafels en stoelen en krukken. Vanaf het einde van de middag stroomt de zaak vol met stadsbewoners en toeristen, ook veel Aziaten, die dit bijzondere adres al hebben gevonden. En dat is begrijpelijk: Fou Fow Ramen is een aanwinst voor de stad, het eten is heerlijk en voor onder de 50 euro ben je met z’n tweeën uit en thuis. Daar komt bij dat de bediening vriendelijk en zeer servicegericht is, ook altijd een meevaller in de Amsterdamse horeca.

Ramen is een noedelsoep die in China werd geboren, in Japan werd verfijnd en nu in grote steden, vooral in Amerika, populair is omdat het gemakkelijk, gezond en lekker eten is. Filmliefhebbers moeten onmiddelijk denken aan de eetfilm Tampopo (1985) over het perfecte noedelrestaurant. Fou Fow Ramen komt dicht bij perfectie. Je kunt kiezen uit vier soorten soep op basis van bouillons: varkens-, shio- (zout, kip en groente), shoyu- (sojasaus) of misobouillon. Daar gaan dan ingrediënten in, zoals kip, ei, (gedroogde) zeewier, varkensvlees, shitake, spinazie, lente-ui, mais en ga zo maar door. En noedels natuurlijk, getrokken van elastisch deeg van tarwebloem met eieren en kansui (gealkaliseerd water).

Om de maaltijdsoep verder uit te breiden is er keuze uit een handjevol bijgerechten, die ook prima als voorgerecht kunnen dienen, zoals gyoza (eenhapspasteitje) met varkensvlees en groente, tofu, gepickelde komkommer, gegrilde zalm, pompoen en edamame (Aziatische sojaboontjes). Wij starten met huisgemaakte gyoza (6,-), tebasaki, dat zijn kippevleugeltjes (5,50) en rayu tofu, zijde tofu met huisgemaakte chilisaus (6,-) Deze drie gerechtjes zijn ongelooflijk lekker: de kip is knapperig en vol van smaak, de tofu wordt lekker pittig door de chilisaus en de garnering van ragfijn gesneden lente-ui, en van de pasteitjes waar wat sojasaus bij komt willen we alleen maar dooreten… wat is dit lekker!

Vervolgens gaan we aan de maaltijdsoep en dan wel de meest uitgebreide varianten: tonkotsu ramen classic large (14,50) en miso ramen classic large (15,50), we nemen dus geen toppings: die zitten er al in.

De noedelsoep op basis van bouillon van varkensbotten (tonkotsu) is lekker uitgesproken, het urenlange kookproces geeft een smaak die je niet snel vergeet, het mooiste van varkensvlees eigenlijk. De ingrediënten (extra varkensvlees, ei, spinazie, lente-ui, twee halve eieren, taugé en kombu, Japans zeewier) zijn krakend vers en geven veel extra smaak.

De miso ramen, gevuld met extra varkensvlees (kan op verzoek ook weggelaten worden), spinazie, lente-ui, twee halve eieren, mais en taugé, is helemaal in orde, alhoewel een tikkie meer karakter mij wel had aangestaan. Deze miso is een beetje flauw, ik heb dit vaak beter gegeten en geef hier de voorkeur aan de varkensbouillon.

Wat drinken we hierbij? Thee natuurlijk (2,-) en een Japans Iki biertje (4,50) en vervolgens warme sake (5,- voor een klein kruikje) . Je kunt kiezen voor ongezoete ijsthee, aloë verawater en Japanse pruimenwijn, maar ze hebben ook gewoon bier, wijn en frisdrank.

Aan desserts doen ze bij Fou Fow niet en dat is slim. Desserts maken, eigenlijk een vak apart, is tijdrovend en trouwens, deze zaak is er niet op gemaakt dat je de hele avond blijft tafelen. Bij vertrek staan er alweer nieuwe gasten op een tafel te wachten. We sluiten af met een kop goede koffie (2,-, Buscaglione) en verlaten het pand met het bedrieglijke gevoel vederlicht te zijn.

Dat zijn we natuurlijk niet, dat weten we ook wel, maar dit eten is zo licht, zo helder en zo opwekkend dat we fluitend de avond ingaan.