Op zoek naar een brei-oma die een trui wil breien voor mijn zoontje, loop ik binnen bij het bejaardenhuis in de buurt. Een medewerkster op de gang verwijst me naar de dagopvang, in de vleugel aan de overkant.
Daar moet ik door een gang met deuren die over de volle lengte indringend naar urine ruikt. Aan het eind een deur met een cijferslot. Dan de dagopvang: een kamer vol demente kasplantjes. De begeleidster daar zegt wat ik inmiddels vermoed: hier ga ik mijn brei-oma niet vinden.
Op de terugweg kom ik langs een poster met een handgeschreven tekst aan een pilaar: „Wees lief voor je kinderen, want zij kiezen later een tehuis voor je uit.”
K. Wolfs
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
NRC Handelsblad
van 6 december 2014.