Zelf een romantisch protestfilmpje tegen IS maken

Via RTV Oost zag ik dat „bezorgde Enschedeërs” van het Evangelisch Centrum een videoclip op YouTube hebben gezet. Bezorgd, door de verhalen over christenen uit Noord-Irak, bedreigd door IS.

Een christelijk hoofd voelt toch weer anders dan de onthoofding van een moslim, nietwaar. Als er christenen worden onthoofd, dan schrik je, als christelijke Enschedeër.

Vluchtelingen uit de Syrische orthodoxe gemeenschap waren in augustus al in hongerstaking gegaan op het Stationsplein van Enschede. Toen begon het in het Evangelisch Centrum ook te kriebelen, stel ik me zo voor, na het zien van de opmerkelijke videoclip.

Hoe de oudsten, die het Interkerkelijk Vredesberaad nog hebben meegemaakt, het op de agenda van de eerstvolgende vergadering in het Evangelisch Centrum zetten: het gebaar.

Er moest een gebaar komen, zoveel was zeker. En snel. Een beetje activistische christen kán niet zonder gebaar. Maar welk gebaar?

Tjeerk-Pieter was toevallig net enthousiast zijn nieuwe videocamera-en-montageset voor het huwelijk van zijn dochter Sipkje aan het uitproberen en vroeg: „Een videoclip? Net als IS?”

„Ho, ho!” riep Anne-Reuzel van de breigroep: „Hier moet ik dus wél even op reflecteren.”

Margalienke van de zondagsschool vroeg of het „niet gevaarlijk was, allemaal”.

Maar Geurt Drambaal, de organist, vond het mooi. En ook de jonge garde was laaiend enthousiast. „Dan doen we allemaal witte kleren aan, da’s móói!” jubelde Wubsje – zangeres van Power to Praise.

Toen zwichtte Anne-Reuzel. Ze had nog een witte rok uit Spanje met van die fijne gladde stof die haar man… enfin.

Op één voorwaarde, zei Anne-Reuzel, een beetje warm nu: „We houden wél geknield onze handen gebonden op onze rug, net als de onthoofdingsslachtoffers. Zodat ze het daar óók snappen.” Dat leek iedereen een goed idee.

„Maar begrijpen ze daar wel Engels?”

Ai. Scherpe vraag van Geurt Drambaal.

Wubsje was al van haar stoel gesprongen. Ze dook het toilet in, waar Faysal net was begonnen met het boenen van de wc-potten. Wubsje troonde hem mee naar de koffietafel:

„Faysal komt toch uit eh…?”

„Casablanca”, grijnsde Faysal.

Geurt Drumbaal gaf de jongen plechtig een stoel: „Dan mag jíj dit voor ons vertalen!”

En toen kreeg iedereen nog een sprits, Faysal ook, en gingen ze bedenken wat ze in het filmpje zouden zeggen, knielend in hun witte kleren, de handen op de rug.

„This is a message to the world…”: Geurt Drumbaal.

Wubsje keek toe terwijl Faysal het Arabisch opschreef, voor de ondertiteling. Ze bloosde een beetje. Ze vergat even hoeveel filmpjes er al onder ‘Message to the World’ op YouTube staan (ruim 65.000, over de gekste onderwerpen).

„Do not fear…”, declameerde Anne-Reuzel. „They may kill you, they may kill me…”

„Maar ze komen óns toch niet doodmaken?” Margalienke.

„Het gaat om het gebáár”, zei Anne-Reuzel streng.

„Verdimme, já! Het gebaar!”: Tjeerk-Pieter.

„They may take our sons and daughters…”

Iedereen keek naar Faysal – er klaar voor?

Faysal knikte.

De bezorgde Enschedeërs keken elkaar nu opgetogen aan en besloten, in koor: „WE WILL PRAY FOR YOU.”

Heerlijk. Dát zou ze leren, in de Islamitische Staat. Nu nog wat pianomuziek erbij.