Dit is een artikel uit het NRC-archief De artikelen in het archief zijn met behulp van geautomatiseerde technieken voorzien van metadata die de inhoud beschrijven. De resultaten van deze technieken zijn niet altijd correct, we werken aan verbetering. Meer informatie.
Bekijk hele krant

Cultuur

Ottolenghi flikt het weer

Heb je: ladingen citroenen, chilipepers, yoghurt, knoflook en groene kruiden in huis? Liters geurige olijfolie, negen verschillende granen, zeven soorten zaadjes en een pot tahin? Staat er in jouw keukenkastje minimaal een potje komijn, koriander, kaneel, geelwortel, paprikapoeder, piment, kardemom en kruidnagel?

Ben je bekend met het bestaan en de samenstelling van za’atar? Weet je hoe je een granaatappel slacht? Staat de vijzel in de aanslag? Ben je bereid je carnivore neigingen voor enige tijd in de ijskast te bewaren en je te laten meesleuren in een wervelwind van feestelijke geuren en kleuren en een explosie van onontdekte smaken? Gefeliciteerd, je bent helemaal klaar voor een week koken uit de nieuwste Ottolenghi!

Zes jaar na het megasuccesvolle Plenty, komt de Brits-Israëlische ‘god van de groente’ met een nieuw, geheel vegetarisch boek. Plenty more heet het en het is minstens zo opwindend als zijn voorganger. Opnieuw spat de creativiteit van de pagina’s. Vóór Yotam Ottolenghi in 2006 in The Guardian over vegetarisch eten begon te schrijven, had niemand voor mogelijk gehouden dat je zulke diverse dingen kunt doen met groenten als broccoli en aubergine. Inmiddels grillen we massaal onze broccoliroosjes en rollen we auberginekroketjes zoals Yotam het ons geleerd heeft. En toch doen deze recepten weer even fris en verrassend aan. Hij flikt het gewoon nog een keer.

Hardcore fans die Plenty al drie keer van kaft tot kaft hebben doorgekookt zullen ook dit boek verslinden. Nog-niet-ingewijden zullen met verbazing hun kwijl van de pagina’s vegen – kan dit ook met bieten/pompoen/winterwortel/raapjes? En dan zijn er nog de mensen zoals ik, en misschien ook wel zoals jij. Ik ben de man intens dankbaar zijn voor zijn ideeën en de groenterevolutie die hij teweeg heeft gebracht. Ik ben net zo dol op zijn gerechten als iedereen. Maar ik heb niet elke avond de tijd of de rust in mijn hoofd om 15 tot 20 ingrediënten met elkaar te verbinden.

Als u het mij vraagt is een avondje koken uit Ottolenghi als een avond uitgebreide, broeierige seks. Zalig op zijn tijd, maar dan wel ter afwisseling van de vluggertjes. Daarom nog als laatste toevoeging aan de checklist waarmee ik dit stukje begon: heb je de tijd en aandacht die Yotam’s recepten verdienen? Okay, let’s cook.