Golf in Zandvoort: net niet, agressie en blijheid

Joost Luiten was niet 100 procent

Zowat alle ogen waren de afgelopen vier dagen op de Kennemer Golf & Country Club gericht op Joost Luiten. Vooral om Nederlands beste golfer stijlvol te zien swingen en effectief te zien putten, op weg naar prolongatie van de titel op het KLM Open. Juist daarvoor waren duizenden golfliefhebbers naar Zandvoortse duinen gekomen. Het resultaat bevredigde niet helemaal. Luiten eindigde gedeeld vijfde, op vier slagen van de Engelse winnaar Paul Casey.

Na een voortvarende eerste dag, die Luiten met een gedeelde eerste plaats afsloot, werd het voor Nederlands hoop een toernooi van ‘net niet’, zoals hij zijn spel typeerde. Zijn afslagen dwaalden voortdurend naar rechts en dan was er het probleem met zijn korte spel. „Het gevoel was gewoon niet honderd procent”, meende Luiten. En dan toch vijfde worden? Zo slecht was het dus niet echt.

Zo kijken golfers die niet hebben gewonnen doorgaans terug op het toernooi. Goed golfen is een kwestie van details, van gevoel en geluk, van de vorm van de dag of de week. Soms vallen de putts, soms niet.

Slecht was Luitens score zeker zaterdag op hole 2. Zeer slecht zelfs. Luiten zag zijn afslag rechts in de struiken verdwijnen. Een paar slagen verder lag de bal eindelijk op de fairway. Maar ook vanaf die positie duurde het nog enkele slagen voordat de bal in de hole viel. Prolongatie van de titel leek verder weg dan hij en al die duizenden op en rond de Zandvoortse duinen, aan het begin van de dag hadden verwacht.

Gisterochtend ging het beter. Er gloorde hoop. Maar het ontbrak hem aan het juiste gevoel om door te drukken. Dat gevoel dat al het hele jaar bij hem ontbreekt. Het zijn van die fases die een beloftevol speler als Joost Luiten moet doormaken om de top te bereiken. Toch geen invitatie voor de Ryder Cup (de continentenstrijd tussen Amerika en Europa), toch geen tweede overwinning op het KLM Open, nog geen toernooiwinst dit seizoen. Het kan wat scherper, inderdaad. Maar dat komt vast wel, het talent is aanwezig, de agressie is er. Misschien wat minder mopperen, dat kost veel energie.

Robert-Jan Derksen is het zat

Het zijn van die karaktertrekken die Luiten onderscheiden van Robert-Jan Derksen, die gisteren na twintig edities zijn laatste KLM Open speelde en succesvol als elfde afrondde. Derksen was jarenlang Nederlands beste golfer, won drie toernooien en hing tegen de subtop van de wereld aan.

Derksen was geen agressieve speler, hij kende zijn beperkingen, nam weinig risico’s en handhaafde zich daardoor op de Tour. Een prettige speler die lang het gezicht van het Nederlandse golf bepaalde.

Nu stopt Derksen, veertig jaar pas. Hij heeft het allemaal wel gezien, de grens is bereikt, het leven van de reizende sporter is hij mede als echtgenoot en vader zat. Hij beleefde gisteren zijn mooiste moment, zei hij, en werd emotioneel toen hij de green van de laatste hole betrad. Dat applaus, die mensen op de tribune, daarvoor doe je het toch? Na Zandvoort 2014 niet meer.

Paul Casey is weer helemaal terug

De ambities die Derksen als golfer heeft laten varen, spetteren er nog van af bij Joost Luiten. Maar ook bij winnaar Paul Casey (37). Casey begon aan de slotdag met vier slagen achterstand op leider Romain Wattel. Maar met zijn routine slaagde Casey erin het toernooi naar zich toe trekken. De manier waarop hij dat deed herinnerde aan de tijd dat hij nog derde van de wereld was, in 2009.

Door blessures, vooral aan een schouder, viel hij ver terug. Vorig jaar hervond hij zijn oude ritme, gewoon elk jaar een toernooi winnen. Sinds een paar weken is hij vader van een zoontje. Ook iets wat hem blijmoedig en optimistisch stemt. Gewoon, het goede gevoel dat een golfer nodig heeft om lekker te spelen én te winnen. „De laatste drie holes dacht ik pas: ik wil hier wel winnen.” En zo won hij (één slag minder dan nummer twee Simon Dyson, vier minder dan Luiten), terend op ervaring en talent, drijvend op een vreedzaam gevoel. Natuurlijk wil hij terug in de toptien van de wereld. „Ik begrijp het golfspel veel beter, daarom.”