U2 klinkt eindelijk weer als een rockband

Als een donderslag bij heldere hemel waren ze er opeens: de elf songs van U2’s dertiende album Songs Of Innocence. Gratis weggegeven aan de half miljard gebruikers van iTunes die het tot 13 oktober kunnen downloaden.

U2 maakte een einde aan de geruchten dat de groep creatief vast zou zitten. Anders dan voorganger No Line On The Horizon (2009), die geen grote hits opleverde, is Songs Of Innocence een solide liedjesalbum zonder zweverige instrumentale passages. De afwezigheid van producer Brian Eno laat zich voelen. Met producer Danger Mouse heeft U2 zijn focus als rockband hervonden, ook al maakt het album een nogal doordeweekse indruk.

In openingsnummer The Miracle (Of Joey Ramone) refereert Bono aan zijn vroegste inspiratie van de frisse wind die punk door de rockwereld blies. Maar de koorzang lijkt sprekend op die van Coldplay, terwijl de gitaar van The Edge wel ruig klinkt maar nog steeds niet punk. Ook Cedarwood Road (Bono’s oude adres in Dublin) en This Is Where You Can Reach Me Now kijken terug naar de begindagen.

Het pulserende Every Breaking Wave en het bombastische Volcano hebben kenmerken van vertrouwde U2-klassiekers. Zangeres Lykke Li zingt prominent in The Troubles waarin Bono zijn demonen te lijf gaat. In California met zijn Beach Boys-achtige intro en de broeierige synthesizerpop van Sleep Like A Baby Tonight verkent U2 voorzichtig nieuw terrein, hoewel Songs Of Innocence toch vooral een degelijke pas op de plaats is.