Verfilming ‘Dorsvloer vol confetti’ maakt verdriet en joie de vivre knap invoelbaar

In de verfilming van Dorsvloer vol confetti is streng calvinisme bijna folklore. Een trendbreuk, schrijft filmrecensent Coen van Zwol vandaag in NRC, want in de Nederlandse speelfilm is voor dominees van oudsher een schurkenrol weggelegd.

Over de verfilming van Franca Treurs debuutroman, over een gesloten gereformeerd Zeeuws gezin in het begin van de jaren negentig, is Van Zwol erg te spreken:

‘Compliment voor Dorsvloer vol confetti, die Franca Treurs bestseller tot leven wekt en als verhaal met kop en staart vertelt.’

Sterke beelden

Hoofdpersoon Katelijne is volgens Van Zwol door nieuwkomer Hendrikje Nieuwerf met een ‘mooie mix van dromerigheid, nieuwsgierigheid en koppigheid gespeeld’. De film wekt het gereformeerde Zeeuwse milieu bovendien ‘met sterke beelden en scènes’ tot leven. Van Zwol:

‘Dorsvloer vol confetti ademt nostalgie naar een nu haast exotische leefwijze. Met ouwelijk taalgebruik, een mix van boerenjargon en tale Kanaäns. De wereld ziet dat je gereformeerd bent, zo leert Katelijne, aan „je daad, je gelaat, je gepraat en zeker ook aan je gewaad”.’

Dwars

Katelijne is volgens Van Zwol dwarser dan in het boek. En regisseur Hazekamp Schwab zet de provocaties soms te stevig aan. Van Zwol:

‘Maar dat doet weinig af aan een film die gereformeerd verdriet én joie de vivre zo knap invoelbaar maakt.’

De film, die aanstaande vrijdag in première gaat bij Film by the Sea, krijgt van Van Zwol 4 ballen. Abonnees kunnen de hele recensie van Van Zwol, en zijn artikel over refo’s in de Nederlandse filmgeschiedenis, hier lezen.