Automatisch de nieuwe U2 in jouw iTunes. Wat vinden recensenten ervan?

Het nieuwe U2-album. Als één van de vijfhonderd miljoen gebruikers van iTunes krijg je het zomaar gratis, zo bleek gisteravond bij de productpresentatie van Apple. Trouwens wel pas ná de lancering van de iPhone 6, de iPhone 6 Plus en de Apple Watch. Titel: Songs of Innocence.

Zelfs als je het wil, kun je eigenlijk niet om het dertiende album heen. Apple zorgt ervoor dat het automatisch in jouw iTunes-bibliotheek wordt gedownload. Je hebt dus geen keuze - en daar is niet iedereen blij mee. Zomaar wat reacties van iTunes-gebruikers:

Paatskie Peter Leijenhorst Apple, leuk hoor, die gratis nieuwe U2 plaat. Maar dat betekend niet dat ik hem ook wil! Start iTunes op, staat U2 er opeens tussen! #fail 10 september 2014 @ 06:54

Volgen

Jeroener Jeroen Slim van U2 om hun meest waardeloze album tot nu toe aan Apple te slijten en bij iTunes-gebruikers door de strot te douwen <3 #androiduser 10 september 2014 @ 12:08

Volgen

Hoe dan ook: het is een slimme zet van die Ierse band (nettowaarde: zo’n 17 miljoen iPods). Voor hen levert het gegarandeerd meer luisteraars op. En na 13 oktober moet iedereen wél betalen.

De lancering van Songs of Innocence tijdens de presentatie van Apple:

Zanger Bono (over de lancering van het album) in een brief:

“Dat is zo spannend. Mensen die onze muziek niet hebben gehoord, of niet geïnteresseerd waren, zouden ons nu voor de eerste keer kunnen horen omdat we in hun bibliotheek staan. (…) Wat een mind blowing, head scratching, 21st century situation.”

Een genereuze actie van U2? Nou, dat valt wel mee; het lijkt erop dat Apple voor de muziek heeft betaald. Logisch, zegt Bono, want anders komen de kosten voor rekening van de artiest - en dat heeft grote gevolgen.

“Niet voor ons van U2, maar voor muzikanten in de toekomst en voor hun muziek. (…) We werken samen met Apple aan some cool stuff in de komende jaren. Innovaties die de muziekbeleving zullen veranderen.”

U2 speelde bij Apple vast een nummer:

Wat vinden recensenten van het album? Een overzicht.

NRC Handelsblad: ★★★☆☆

Volgens NRC‘s muziekjournalist Jan Vollaard viel het vorige album van U2, No Line On The Horizon (2009), tegen. Maar Songs of Innocence is een “solide liedjesalbum zonder zweverige, instrumentele passages”.

Het doet denken aan vroeger: U2 klinkt eindelijk weer als een rockband.

“In openingsnummer The Miracle refereert Bono aan zijn vroegste inspiratie van de frisse wind die de punk door de rockwereld liet waaien. Opvallend genoeg lijkt de koorzang sprekend op die van Coldplay, terwijl de gitaar van The Edge wel ruig klinkt maar nog steeds niet op een punkmanier los gaat. Ook in Cedarwood Road (Bono’s oude adres in Dublin) en het aan Joe Strummer opgedragen This Is Where You Can Reach Me Now wordt terugverwezen naar de begindagen.”

NU.nl: ★★★☆☆/★★★★☆

Er gaat een stoffer over de oude trucjes van U2, benadrukt ook recensent Pierre Oitmann op NU.nl. Bijna als eerbetoon aan het eigen werk uit de jaren tachtig. Over het “topnummer” Volcano:

“I don’t believe anymore, zingt de frontman gekweld in Volcano, een nummer dat net als Cedarwood Road herinnert aan de punkachtergrond van U2. Thematisch sluit het aan bij vroege hits als I Will Follow en Two Hearts Beat As One. De albumtitel (naar een dichtbundel van William Blake) onderstreept het jeugdige karakter van de liedjes.”

The Telegraph: ★★★★☆

Inderdaad, de band is hier sterk bewust van het eigen verleden, zegt recensent en U2-fan Neil McCormick van The Telegraph. Toch klinken de songs fris, samenhangend en heeft het geheel een jeugdige toon.

In de tekst hoor je hints dat die herinneringen van het verleden niet zo onschuldig zijn als ze lijken - dat dit een album is met schuldgevoelens, streven naar vergeving en verlossing. I’m a long way from where I was and where I need to be, zingt Bono in Song for Someone. Dat suggereert dat er misschien meer is dan innocence (onschuld).

Soms lijkt het wel alsof U2 iets té hard probeert, zegt McCormick.

“Ik zou het niet vergelijken met hun beste werk - Boy, Joshua Tree, Achtung Baby of All That You Can’t Leave Behind. Maar het is meer dan Pop ooit was, en het doet het wat het wil doen: het leveren van verslavende poprock met energie, angels en ideeën die na het luisteren in je hoofd blijven hangen.”

The Guardian: ★★★☆☆

Casper Llewellyn Smith, recensent van The Guardian, is kritischer. Als je album dan toch in de muziekbibliotheken van 500 miljoen iTunes-gebruikers verschijnt, waarom neem je als band dan niet wat meer risico?

“Every Breaking Wave of Song for Someone; dit is de klassieke U2. De bas onder Volcano doet denken aan de post-punk-jaren van de band (ondanks het refrein you and I are rock ’n roll). (…) Ergens, voel je, is er een duidelijker verhaal dat gehoord wil worden, maar het is allemaal ondoorzichtig; in elk geval, bij de eerste keer luisteren.”

Lees ook: ‘U2 klinkt eindelijk weer als rockband’ (€)