Als jij eten en een slaapplek regelt, werkt hij voor jou

Het is zondagochtend, niet echt een gebruikelijke dag voor een interview. Maar Mark van der Heijden heeft het druk. „Mag ik je zo even terugbellen?” zegt hij als de skypeverbinding werkt. „Ik stap net de auto in.”

Vorige maand liep hij stage bij Red Bull Creative in Salzburg, Oostenrijk. En hij was onlangs in Berlijn en Liverpool. Deze week is hij in Sofia, Bulgarije. „Daarna wordt het echt sick”, zegt hij enthousiast. „Dan ga ik naar Hongarije, Roemenië, Turkije en Brazilië.”

Het begon met een nooit eerder vertoond plan: een jaar lang reizen en ervaring opdoen zonder geld te verdienen, of uit te geven. En het lukte.

Van der Heijden (28) reist de wereld over als ‘The Backpacker Intern’. Hij laat zich door bedrijven inhuren als stagiair. Niet voor geld, maar enkel in ruil voor eten en een slaapplek.

Op 13 januari stapte hij het vliegtuig in voor zijn eerste stage, bij Amnesty International in Bangkok. Zijn appartement en baan als copywriter bij een reclamebureau in Amsterdam had hij opgezegd.

Was je het zat om bij een reclamebureau te werken?

„Nee hoor. Ik werkte voor een superleuk bedrijf en ik had net een vast contract gekregen. Maar ik had erg de behoefte om er even tussenuit te gaan. Ik kreeg tijdens mijn studie al een baan aangeboden, en heb meteen ja gezegd. Op een gegeven moment dacht ik: ho, nu moet ik even op de rem trappen. Voor je het weet ben je zes jaar verder. Ik wilde een half jaar gaan reizen, ik had de tickets al geboekt. Toen ging ik een beetje zitten rekenen en besefte ik: shit, ik moet straks echt op een houtje gaan bijten. Daar had ik geen zin in.”

En toen?

„Ik realiseerde me dat je niet per se geld nodig hebt om dingen voor elkaar te krijgen. Toen heb ik een filmpje gelanceerd waarin ik uitleg wie ik ben en wat mijn idee is. Van tevoren had ik al een website gemaakt en alles gekoppeld aan sociale media. Ik had zelfs een huisstijl. In het begin benaderde ik zelf bedrijven en betaalde ik zelf mijn vliegtickets. Ik keek rond, onder andere op LinkedIn: wie ken ik waar? En wat zou ik willen doen? Nu wordt mijn ticket meestal betaald en krijg ik reacties van bedrijven en organisaties van over de hele wereld. Ik denk dat het er inmiddels in totaal zo’n 700 zijn.”

Wie een idee wil krijgen van wat The Backpacker Intern zoal doet, kan hem volgen via zijn website. Daar is te zien dat hij inmiddels zeventien stages doorliep, in elf verschillende landen. In de lijst staan namen van grote, internationale reclamebureaus en goede doelen, maar ook een surfschool op Hawaii en een opvangcentrum voor bejaarde honden in San Francisco.

„Ja, die dog shelter was redelijk bizar”, zegt Van der Heijden. „Ik sliep bij de eigenaresse in huis, zij had zelf ook twaalf honden. Op een avond zat ik op de bank in mijn eentje te eten en al die honden volgden iedere hap die ik nam. Het leek wel alsof ik in een film zat.”

Op dit moment verblijft hij in een hotel, op kosten van Red Bull. „Fijne douche, goed bed, ontbijt, heel relaxed.” Maar die luxe is niet altijd vanzelfsprekend. „Ik heb op alles geslapen wat je maar kunt bedenken. Op de bank, op de grond, op een lek luchtbed... Maar ook in een hotel in Las Vegas, in de allergrootste suite waar ik ooit ben geweest.”

Hoe lang wil je dit doen?

„In ieder geval een jaar. Daarna zie ik wel weer verder. Ik heb dit project bedacht, dus de regels bepaal ik zelf. De lengte van de stage staat ook niet vast. De kortste was twee dagen, bij een organisatie in Vietnam die opkomt voor kansarme kinderen. De langste duurde een week.”

Vind je dat niet zonde van de energie die je in een project steekt?

„Ja… Misschien wel. Het zijn een soort korte adrenalinerushes. In iedere nieuwe opdracht steek ik veel energie en ik merk dat de mensen met wie ik samenwerk daarvan opleven. Ik weet nu dat je in heel korte tijd iets kunt neerzetten. Tijdens die stage in Vietnam heb ik bijvoorbeeld samen met een regisseur in twee dagen tijd een script gemaakt voor een film die nu in productie is. Ik zie het een beetje als zaadjes planten. Af en toe groeit er iets moois uit, en af en toe gaat het dood.”

Kun je straks, als dit jaar voorbij is, wel weer terug naar kantoor?

„Nee, ik ga sowieso niet meer fulltime bij een bureau zitten. En ik weet eigenlijk ook niet of ik nog wel voor een baas wil werken. Ik denk erover om freelance verschillende projecten te gaan doen. Ik zie mezelf wel een film maken bij een charity in Oeganda of een nieuw businessplan opzetten in Shanghai. Ook ben ik aan het kijken of ik dit concept kan uitbreiden tot een internationaal platform. Maar daar kan ik nu nog niet zoveel over loslaten.”