Even leek het alsof de schakelaar omging, afgelopen weekend op Pitch. Ineens ging The Gaslamp Killer door de knieën achter de draaitafels, om daarna omhoog te springen in een oranje shirt. „Gooooooo Hollland.” Er werd een groot televisiescherm binnengerold. Licht aan, Jack van Gelder over de speakers. Einde set. Jammer.
Kort daarvoor stond de L.A.-local nog te headbangen in een gebatikt regenbooghemd. Hij deed zijn gebruikelijke mix van hiphop-krakers, psychedelische funk en een snufje sitars.
Maar, voor voetbal moest alles wijken. Muziekliefhebbers waren plots in transit beland. Hun vrienden waren uitgecheckt richting voetbalgeweld en zouden pas drie uur later overstappen. Pas toen Joy Orbison ‘Caribou’s Can’t Do Without You' instartte en mensen na twintig seconden begonnen te juichen, ging de knop om. Penalty’s, verklaarde iemand die met bier kwam aangesjouwd opgelucht. En „1-0”. Een half uur later waren vriendengroepen weer herenigd.
Er werd geknuffeld, er werd gejuicht. Maar het ging pas echt aan, toen Guerilla Speakerz draaide in het Transformatorhuis. Helemaal vooraan stond een schoonheid in een knalroze jurk zo hard te dansen dat haar borsten bewogen als sinaasappels in een netje.
Natuurlijk, dat heeft te maken met voetbal en ontlading. Maar ook met het type muziek. Daniel Scholtens en Marlon Yasol omschrijven zichzelf als twee gezellige jongens uit Amsterdam die zich strictly bezighouden met het zoeken naar de muzikale formule voor ‘heupwiebelen’ en fistpumpen.
Ze bewijzen dat trap nog niet dood is. Na Baauers ‘Harlem Shake’ leek de muziekstroming te verdwijnen, net als dubstep ten onder was gegaan aan zijn eigen populariteit. Het was een gimmick geworden. Nu maakt de stijl (veel bas, 8 bits geluiden, hiphop invloeden en zuigsynths) een doorstart in Nederland, als Dutch Bass. Tenminste dat is de naam die muzikanten uit de scene (labels: Doggtown, Basskerk, Wavefiles, Lowriders) het hebben gegeven.
Opvallend in de festivalprogrammering deze zomer: veel bass acts. Op Pitch waren dat naast Guerilla Speakerz ook Ganz, Know V.A., Jameszoo en SubpYao. En bass is misschien ook wel de juiste soundtrack voor aankomend weekend.
Want, zoals muziekjournalist Simon Reynolds het in 2012 zei: „Hippe mensen zullen belangstelling krijgen voor de meer subtiele genres. Maar gewone kinderen hebben frustratie en spanning in hun leven waar ze vanaf willen. Zij willen gewoon muziek waar ze los op kunnen gaan. In de jaren nul deed je dat op hiphop.” En nu doe je dat op Dutch Bass. Toch weer wat Nederlands om trots op te zijn.