Ik rookte opium en zoende met een knappe Iraniër

Mijn groene hoofddoek zit onder mijn kin vast met een grote veiligheidsspeld en daar werd ik door Iraanse meisjes om uitgelachen want ‘dat deed hun oma ook’. Ik wilde alleen voorkomen dat mijn verplichte hoofddoek zou afzakken, wat nog weleens gebeurde omdat ik veel achterop bij motortaxi’s zat, die als gekken door de hysterische stad raceten. Ik hoorde dat er regelmatig jonge vrouwen van straat werden geplukt door ‘hijab-politie’, omdat de hoofddoek te liberaal werd gedragen of de verplichte overjas te kort was. Ik heb ook mijn lange, zwarte overjas aan om vrouwelijke vormen te maskeren. Omdat ik er geen lang ‘billenverhullend’ vest onder aan had (het was warm!), moest ik ook binnen in het zweterige internetcafé mijn jas aan houden. Mijn backpack staat naast me op de grond, maar die zie je op de foto’s niet.

Weglopen uit Isfahan

Ik herinner me nog dat Facebook niet werkte, omdat het gecensureerd werd door de Iraanse staat. Maar ik postte toch niks omdat ik vreesde dat mijn Israëlische vrienden mij nooit meer zouden aankijken. Zo gek bleek die gedachte niet, want maanden later, terug in Tel Aviv, werd ik voor ‘arab-lover’ uitgemaakt. Dat Iraniërs geen Arabieren zijn, deed er kennelijk niet toe. Gelukkig was de internetverbinding hier voor de verandering eens redelijk goed en kon ik mijn hele verhaal zonder onderbreking aan mijn moeder vertellen.

Ik ben net weggeslopen uit een huis in het centrum van Isfahan, waar ik overnachtte. Mijn aardige gastvrouw-en-heer liggen nog te slapen en ik heb ze niet eens bedankt voor hun gastvrijheid. Vreselijk voelde ik me. Het stel bij wie ik ‘couch surfte’, gratis logeerde, gaven gisteravond een feestje, allemaal weer eens illegaal en in het geniep. Ik was hun speciale gast en het werd een superfeestje met leuke mensen, ik rookte opium en heb er zelfs nog met een knappe Iraniër zitten zoenen.

Een besnorde man staarde haar aan

Uren nadat iedereen naar huis was, lag ik te slapen in de logeerkamer en schrok wakker. Een besnorde oudere man stond mij van heel dichtbij aan te staren. Misschien de vader van een van de twee? Geen idee. Zijn schoenen waren al uit en hij was bezig zijn broekriem los te sjorren. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest om hem met harde hand de kamer uit te werken en daarnaast was hij te dronken om veel weerstand te bieden. De uren daarna heb ik niet meer geslapen maar gewacht tot het licht werd en toen ben ik stiekem weggeslopen, naar dit internetcafé.

Dit verhaal vertelde ik op het moment dat mijn moeder deze foto’s maakte. Ik weet niet meer wat ze mij aanraadde, waarschijnlijk de komende nachten een privékamer boeken? Ik word ’s nachts nog steeds weleens wakker met het gevoel dat iemand mij van heel dichtbij zit aan te staren. Beetje een trauma is het wel geworden en sindsdien heb ik ook een bloedhekel aan mannen met snorren.