We zeiden we werden gescheiden in dierentuinen en bioscopen, in slagerijen.
Je zei na het transport hoorde ik mijn geschreven naam in getallen spellen.
Je zei je fluisterde een regel ‘het onnoembare, dat mij niet kan ontvellen’.
We zeiden we hadden geloven, een ongeloof vooraf, een ongeloof tijdens.
We zeiden naakt als de dieren werden we in het bos onze graven ingesneden.
Je zei eerst scheurde mijn ene, toen reikte mijn andere oor tot achter het weten.
Anne Vegter
Anne Vegter is Dichter des Vaderlands
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
NRC Handelsblad
van 3 mei 2014.