Lees hier getuigenissen van slachtoffers van de gruwelkampen in Noord-Korea

In strafkampen in Noord-Korea vinden martelingen, executies en talloze andere wreedheden plaats die zonder terughoudendheid worden vergeleken met de gruwelijkheden uit de Tweede Wereldoorlog. Dat blijkt uit een gisteren verschenen onthutsend rapport van de Verenigde Naties. Lees en bekijk hier een aantal getuigenissen.

Noord-Korea ontkent het bestaan van de kampen in alle toonaarden, hoewel ze zijn te zien op verscheidene satellietbeelden. De commissie schat dat er de afgelopen vijf decennia onder Kim Jong-un, zijn vader Kim Jong-il en diens vader Kim Il-sung honderdduizenden mensen zijn omgekomen, vaak zonder dat hun familie daarvan op de hoogte werd gesteld en zonder enige vorm van proces. En nog altijd zitten zo’n 80 duizend tot 120 duizend mensen vast in kampen voor politieke gevangenen.

Het rapport leest als een inleiding tot een sadistisch universum, zo schrijft onze buitenlandredacteur Floris van Straaten vandaag in NRC Handelsblad

Het rapport verhaalt over een man die drie dagen lang aan de muur werd opgehangen met zijn handen achter zijn rug gebonden, zonder dat hij kon staan of zitten. We horen over naakte uitgehongerde vrouwen die voor de grap door bewakers een vishengel met wat eten kregen voorgehouden waarnaar ze moesten springen, zonder dat ze het hapje ooit bemachtigden. Of over een man die door een bewaker een ijzeren staaf in zijn mond kreeg geramd, zodat er meteen een flink aantal tanden uitviel. We lezen over lange spelden, die bewakers gebruiken om bij verhoren onder de nagels van hun slachtoffers te duwen. Het rapport hekelt ook de wijze waarop het regime voedsel hanteert als een instrument om zijn gezag te handhaven. Wie zich niet gedraagt zoals het bewind wil, krijgt minder eten.

Getuige was dankbaar dat ‘slechts’ zijn vinger werd afgesneden

De schokkende verslagen van getuigenissen zijn hier te vinden. Hieronder worden er een aantal beschreven.

“Ik denk dat ik zeven was en een meisje kwam van school. Ze kwam denk ik door graan, een tarweveld, waar ze vijf gewassen had meegenomen. Ongeveer twee keer per week kozen ze een kind uit om inspectie op uit te voeren en te kijken of hij iets heeft gestolen of verbergt. En ze had zo’n pech dat zij werd uitgekozen. In haar zak zat graan, en de bewaker vroeg hoe ze daaraan kwam. Ze vertelde hem dat ze het van de grond had geraapt. Er was een houten stok die de bewakers gebruikten. De bewaker zei: dat is niet de manier waarop ik je het geleerd heb. Ze werd zo hard geslagen dat ze flauwviel. We brachten haar naar haar moeder. Ze kwam niet naar school de volgende dag. We hoorden dat ze dood was.”

“De gevangenen werden naar de achterkant van het gebouw gebracht en de Noord-Koreaanse bewakers zeiden dat wanneer je deze gevangenis ingaat, je geen mens bent, maar een dier en je moet kruipen als een dier.”

“De baby huilde toen hij was geboren. We waren zo nieuwsgierig, dit was de eerste keer dat we een baby geboren zagen worden. Dus we keken ernaar en waren zo gelukkig. Maar opeens hoorden we voetstappen van een bewaker, die de moeder vroeg de baby te verdrinken. De moeder smeekte: ‘Er is me verteld dat ik geen baby zou kunnen hebben, maar ik had geluk en werd zwanger, dus laat me de baby houden, vergeef me alsjeblieft.’ Maar de agent bleef de vrouw slaan, de moeder die net iemand het leven had geschonken. En de baby, net geboren, was alleen maar aan het huilen. En de moeder pakte met bibberende handen haar baby en stopte het gezicht in het water. De baby stopte met huilen en we zagen waterbubbels uit de mond van de baby komen. Een oude vrouw hielp met het werk, ze pakte de baby uit het water en verliet de ruimte in stilte.”

Een gevangene liet per ongeluk een naaimachine vallen in de fabriek waar hij moest werken:

“De bewaker vroeg de manager mijn vinger af te snijden. Ik ging op mijn knieën en smeekte hem het niet te doen, maar dat werkte duidelijk niet. Ik dacht dat hij mijn hele hand zou afsnijden, maar het was maar een vinger. Op dat moment was ik hem zo dankbaar, omdat ik slechts een vinger verloor in plaats van een hele hand.”

Tekeningen van de gebeurtenissen in de kampen

Eén getuige maakte tekeningen van hetgeen hij zag en meemaakte in de kampen.

Documentaire over Camp 14

Een van de getuigen, die de VN de afgelopen jaren uit eigen hand informatie kon geven over de in het kamp begane wreedheden is Shin Dong-Huyk. De Noord-Koreaan werd geboren in het werkkamp nummer 14, feitelijk een dodenkamp, en is een van de zeldzame lieden die ooit uit een dergelijk kamp is ontsnapt. Shin Dong-Huyk, moest met eigen ogen zien hoe zijn moeder en broer werden geëxecuteerd, indirect door zijn toedoen.

Over hem zijn de afgelopen jaren verschillende korte documentaires gemaakt, maar een van de meest indrukwekkende is wel de film ‘Camp 14: Total Control Zone’ die afgelopen jaar op het IDFA werd vertoond. Door middel van tekeningen naast de interviews weet filmmaker Marc Wiese een beklemmende sfeer te creëren. Een waarschuwing is hier op z’n plaats: het is niet een film om te zien vlak voor het slapen gaan. De verklaringen van ontsnapte bewakers uit de kampen zijn ook onthutsend; de parallellen die de VN maakt met de nazi’s zijn niet voor niets.

Desalniettemin verlangt de Noord-Koreaan terug naar het kamp. Het mondaine Zuid-Korea is een te grote cultuurschok:

http://youtu.be/-cAjpjvowlM