Het gebied tussen de verdediging en de keeper wisselt voortdurend van grootte. Soms ligt er een rustige, brede akker van tientallen meters breed, een andere keer is het een strook van niks.
Als het om buitenspel lopen ging eindigde Ajax-PSV gisteren in 1-4. Invaller Luciano Narsingh nam in de slotfase twee gevallen voor zijn rekening
Een voetballer van de tegenpartij die zich daar ophoudt, staat buitenspel. De oude regel zorgt elke wedstrijd voor opwinding. Het is vaak: net wel, of net niet. Kijken met het blote oog levert geen afdoende bewijs op.
Er zijn mensen die de buitenspelregel nooit zullen begrijpen.
Ik herinner me een vriendschappelijke wedstrijd tijdens een open dag in de Kuip tussen een zootje recreanten en oud-Feyenoorders. Ik hoorde bij het zootje (journalisten en artiesten). In onze aanval stond de imposante ex-profbokser en voormalig wereldkampioen Don Diego Poeder.
Vooraf dacht ons team aan Poeder een uitstekende spits te hebben. Een slimme, sterke killer. Tot de wedstrijd begon. Poeder holde meteen achter de verdedigers langs naar het vijandige doel. Hij heeft de hele eerste helft tevergeefs naast de keeper staan roepen om de bal.
„Jongens, hier. Ik sta vrij!”
Poeder wist alles van een uppercut en een jaw maar begreep niets van de buitenspelval.
Als het om buitenspel lopen ging, eindigde Ajax-PSV gisteren in 1-4.
Invaller Luciano Narsingh nam in de slotfase twee gevallen voor zijn rekening. Hij stond twee keer buitenspel in twee minuten tijd; de eerste keer om 18.07 uur, de tweede om 18.09 uur.
Coach Phillip Cocu schreeuwde van woede de longen uit zijn lijf. Narsingh verstierde de laatste aanvalspogingen van PSV. Hij stond al meters buitenspel voordat de bal werd gespeeld.
Als Narsingh ten prooi was gevallen aan een mooi opgezette buitenspelval van de Ajax-verdediging, had ik het nog kunnen begrijpen. De buitenspelval is een prachtwapen. In een split second doen alle verdedigers tegelijk een paar passen naar voren. Het moet gebeuren met militaire precisie, als bij een geheime operatie.
Voor een aanvaller is het genant om opeens zo alleen op het veld buitenspel te staan en het fluitje van de scheidsrechter te horen. Het hele stadion wijst je meewarig aan: je bent er ingestonken.
Maar Ajax zette in de slotfase geen buitenspelval op. Narsingh wilde in zijn eentje de wedstrijd beslissen en stapte in zijn eigen val: hij was overijverig en keek niet goed.
De moed zakte PSV in de schoenen nadat Narsingh twee keer achter elkaar verkeerd had gestaan. Ajax kwam weer in balbezit, alle PSV-spelers moesten teruglopen. Dat zijn loodzware passen als je achter staat.
Narsingh werd vervloekt.
De laatste wedstrijdmeters vielen in het niet bij de trieste gang naar de catacomben. Terwijl de Arena feestvierde, dacht PSV aan het verloren seizoen.
Geen kampioensschaal, geen beker.
Over buitenspel staan gesproken.