Oud-zeiler Van Rietschoten (87) overleden - ‘een van de grootste zeilhelden’

Oud-zeiler Conny van Rietschoten is dinsdag in Portugal overleden. Hij is 87 jaar geworden. Dat meldt het Watersportverbond. Van Rietschoten, die wordt gezien als een van de grootste Nederandse zeilhelden, had al langer te maken met een slechte gezondheid.

De geboren Rotterdammer schreef zeilgeschiedenis door in 1978 en 1982 de Whitbread Round the World Race, de voorloper van de Volvo Ocean Race, te winnen. Hij professionaliseerde volgens de bond de zeilsport. Sinds 1982 wordt de Conny van Rietschoten Trofee voor beste zeiler van het jaar uitgereikt. Dit jaar ging die naar Simeon Tienpont die als lid van het Oracle Team USA afgelopen zomer de America’s Cup won.

Bekijk deze reportage over (een deel van) de race van 1982

‘Beslist geen kinderachtig spelletje’

In 1997 publiceerde NRC Handelsblad een uitgebreid interview met Van Rietschoten. Enkele fragmenten:

“Het vraaggesprek vindt plaats in de Rotterdamse Veerhaven, waar de Koninklijke Roei- en Zeilvereeniging De Maas onlangs haar clubhuis heeft verbouwd. Met gepaste trots loopt Van Rietschoten met een kaarsrechte rug door de nieuwe Flyerzaal, die indirect naar hem vernoemd is. De Flyer I en de Flyer II staan als modelboten opgesteld in een vitrinekast. Vergeelde foto’s uit 1978 tonen een kapitein met rossig haar en een baardloze prins Bernhard. De prins was de enige hoogwaardigheidsbekleder die vóór het ontkurken van de champagne aan boord mocht.”

“De eerste keer vond ik meedoen belangrijker dan winnen, hoewel de meeste mensen dat niet geloofden. Die dachten dat Van Rietschoten alleen op daden was gefixeerd. Ik wilde de race juist safe zeilen. In de eerste Whitbread waren drie mensen verdronken. Vergeet niet dat ik veel verantwoordelijkheid had. Er zaten knapen van achttien bij. Ik was voor hen een soort vaderfiguur en moest vertrouwen uitstralen. Soms deed ik net alsof. Maar echt bang ben ik gelukkig nooit geweest. Een schipper met bevende handen is geen goede schipper.”

“Ik moest in die tijd - we praten over de jaren zeventig - rekening houden met het feit dat mensen van verschillende pluimage negen maanden met elkaar moesten doorbrengen. We luisterden aan boord naar de radio waar het wereldnieuws werd besproken. Ik wilde elke politieke discussie vermijden. Je kan aan boord over drank en vrouwen praten, maar beslist niet over politiek. Drinken was trouwens ook verboden.”

“Mijn bemanning verdiende niks. Alleen de wachtleider kreeg een vergoeding, want hij moest zijn job opzeggen. Verder heb ik de vlucht betaald voor iemand die tijdens een tussenstop naar huis moest voor een begrafenis. Tegenwoordig heb je alleen maar professionals in de Whitbread. Jongens die dag en nacht met zeilen bezig zijn. Echte topsport bedrijven. Ik bedreef misschien geen topsport, maar het was beslist geen kinderachtig spelletje.”

“Eerlijk gezegd denk ik nog maar weinig terug aan die races. Je hoeft jezelf niet voortdurend op de borst te slaan na zo’n prestatie. Eén jongen is tijdens het zeilen overboord geslagen en verdronken. Zijn vader stuurt met kerst nog altijd een briefje om te melden dat zijn zoon het altijd zo fijn heeft gehad aan boord. Het doet mij deugd dat de jongens van toen bijna allemaal nog zeilen. Ik ben volgens hen de oorzaak van hun mislukte carrièreplanning. De meesten hebben nooit een normale baan gehad.