Max Pam laakt P.C. Hooft-prijswinnaar Otten en ‘door overheid gesubsidieerde Nederlandse elite’

In zijn column in De Volkskrant laakt Max Pam vandaag Willem Jan Otten, winnaar van de P.C. Hooftprijs 2014. Hij dankt, gelijk de Nederlandse elite, zijn ‘vredig leventje’ aan overheidssubsidie, schrijft Pam.

Pam valt om te beginnen over een opmerking die Otten gisteren maakte in een interview in De Volkskrant. In reactie op de opsomming van Ottens literaire prijzenkabinet door Volkskrant-journalist Nell Westerlaken - Otten won naast de P.C. Hooft-prijs al de Jan Campertprijs voor dichtkunst, de Constantijn Huygensprijs voor zijn hele oeuvre en de Libris Literatuurprijs voor zijn roman Specht en zoon - stelt Otten:

“Ik heb meer prijzen dan lezers, zou je kunnen zeggen.”

Nederlandse elite houdt elkaar in stand

Pam noemt die opmerking in zijn column ‘tragikomisch’. Een opmerking bovendien waar een wereld achter schuil gaat:

“Een wereld die verdomd veel lijkt op Nederland. Een wereld die verdomd veel vertelt over hoe de Nederlandse elite regeert over de rest.”

Die elite houdt zichzelf middels overheidssubsidie in stand, schrijft Pam:

“In deze elite wemelt het van ambtenaren. Dat wordt niet alleen gedaan uit liefde voor de kunst, maar ook omdat de politiek, die zelf een elite is, graag andere elites in stand houdt. Hoge bergen herkennen elkaar al van verre.”

Werken overheidssubsidies wel kwalitatief verhogend?

Een schrijver als Willem Jan Otten zou volgens Pam een land als Amerika weinig kans hebben ‘het vredige leventje te leiden dat hij in Nederland leidt’:

“Wie daar boeken publiceert die niet verkopen, kan gaan werken bij Pizza Hut.”

Cultuurbarbarij misschien, schrijft Pam. Maar de columnist vraagt zich af of overheidssubsidies wel zo kwalitatief verhogend werken.

“Kleinere taalgebieden dan het onze zijn gezegend met Nobelprijzen voor de literatuur. Ooit ben ik in de woestijn van Arizona een politieagent tegengekomen die mij vertelde dat hij een cd had gekocht van de ‘Dutch hoboist Han de Vries’, maar met een bundel van Willem Jan Otten is mij zoiets nooit gebeurd.”

Polemiek rondom nieuwe Hermansbiografie

In november beklaagde Pam zich in een van zijn columns nog over de nieuwe Hermansbiografie van Willem Otterspeer. De biografie wemelt volgens Pam van de fouten, draagt een misplaatste titel (De mislukkingskunstenaar) en is te dik. Otterspeer veegde Pams ‘schoolfrikkerij’ diezelfde dag nog in de Volkskrant van tafel.