Een knapperend houtvuur

Het begon in 1927 met Berlin: Die Simfonie der Großstadt. De stadssymfonie, een opwindende beeldencollage van het moderne leven in de menselijke mierenhoop. Met Koyaanisqatsi (1982) – Hopi-indiaans voor: ‘leven in gekte’ – volgde de wereldsymfonie: sublieme natuur (met timelapse) en hectische stadscultuur (versneld) met ecoreligieuze boodschap. Was Koyaanisqatsi door de minimale orgelmuziek van Philip Glass nog verontrustend, na vele navolgers is anno 2013 Samsara (‘Het eeuwig draaiende levensrad’) vooral heel erg mooi. Van kloosters in Tibet trekken we via tempeldansers en zandmandala naar de Sahara. De op 70mm-formaat in 25 landen opgenomen beelden zijn van overweldigende pracht, toch is de opeenstapeling een beetje slaapverwekkend. Samsara is als een knapperend houtvuur. Je kan je ogen er nauwelijks van afhouden. En daarna kan je ze nauwelijks openhouden.

Coen van Zwol