Puberaal PSV heeft moeite met hormonen

Adam Maher (20) kijkt zoekend om zich heen. Hij heeft net de aanvoerdersband in handen gekregen van derde aanvoerder Oscar Hiljemark, die halverwege de tweede helft het veld verlaat voor Ola Toivonen. Wie wil captain zijn? Niet Toivonen, die ligt niet goed bij PSV en wil weg. Park Ji-sung dan? Net vijf minuten in het veld na weken afwezigheid. Karim Rekik werpt zich op, de stoere centrale verdediger van negentien jaar oud. Leider van het zootje.

Stuurloos, reddeloos PSV moest gisteravond de zevende nederlaag in negen niet gewonnen wedstrijden slikken. Het pijnlijkste was dat zelfs een gelijkspel tegen het middelmatige Oekraïense Tsjernomorets Odessa volstond om door te gaan in de Europa League. Zelfs een 0-0 was succesbeleving geweest in barre tijden. Kansen genoeg, maar oog in oog met doelman Dmytro Bezotosnyi lukte niets. Over, naast. „En dan krijgen zij een mogelijkheid, niet eens een kans, en maken ze ‘m wel”, zegt Maher.

Terwijl zijn oude club AZ als groepshoofd de volgende ronde bereikt (zie onder), reflecteert Maher in staccato-zinnetjes over de parallellen met het afgelopen seizoen. Toen stond Maher met AZ tien wedstrijden voor het einde drie punten boven de degradatiestreep. „Dat was ook teleurstellend. Alleen je wint de beker. Dan is het ineens een goed seizoen.”

Die mogelijkheid heeft PSV, eerder al uitgeschakeld in de beker, niet meer, maar dat bedoelt hij niet. Het gaat erom dat ooit het tij moet keren. Voor de winterstop, na de winterstop. Zijn oud-trainer Gertjan Verbeek had het altijd over cortisol, het stresshormoon dat zwaardere benen en hogere spierspanning veroorzaakt, waardoor de balbehandeling en de fijne motoriek minder is. Daar werkt maar één remedie tegen: een keertje winnen.

Dat AZ in de Europa League speelt is overigens te danken aan Maher, die in de bekerfinale door de defensie van PSV soleerde richting zijn openingstreffer. Hij poortte Mark van Bommel, die omstreeks die tijd bedacht dat hij het profvoetballerschap vaarwel zou zeggen. Maher werd een paar weken later gepresenteerd als de nieuwe nummer zes van PSV.

Een journalist plaagt hem door Maher ‘expert in rampseizoenen’ te noemen. Met een jongensachtige glimlach countert hij dat het eervorige seizoen bij AZ van hoog niveau was. Toen werd hij Nederlands talent van het jaar, en begon het gemor al dat hij weg wilde bij AZ. Na zijn debuut in Oranje tegen België en een sterk optreden tegen Italië in februari dit jaar, lonkte een topclub.

Maar bij PSV sterven langzaamaan alle kansen op het WK. Maher was op weg serieuze concurrent te worden van spelmakers Wesley Sneijder en Rafael van der Vaart in Oranje. Had hij met Ajax in de Champions League kunnen spelen? Het werd PSV, dat altijd al moeite voor hem had. Ajax wilde niet zo ver voor hem gaan (8 miljoen euro transfersom). Bij de 4-0 overwinning van PSV op Ajax – echt gebeurd – dacht hij: ik heb goed gekozen. Al zat hij zich die septembermiddag op de bank te verbijten.

De frustratie is niet meer uit het hoofd verdwenen. Aan Maher kleven nu maniertjes, zoals meer PSV’ers worstelen met hun puberale hormoonhuishouding. Zakaria Bakkali (17) valt in, loopt zich vast en schopt door: geel. Rechtsback Santiago Arias (21) verliest het kopduel bij de 1-0, en een minuut later is hij alweer aan het ruziezoeken na een overtreding op zijn benen – eentje die gewoon gezien is door de scheidsrechter.

En Maher, Diemens wonderkind, ontsnapt in de slotfase aan een rode kaart voor slaan. Odessa-aanvaller Sito Riera gaat compleet door het lint na een lompe actie van Arias. Maher bemoeit zich ermee. „Het is het verhaal van de wedstrijd. Je wil winnen, je doet er alles voor. Ik ben de fout in gegaan door in die situatie te komen, maar ik wilde de boel sussen. Ik zag dat Arias op de grond lag. Die jongen begon te duwen, toen ging ik te ver.”

Dat hij nog bespuugd wordt door die doorgedraaide Riera, kan er allemaal wel bij. Ooit zei Maher: „Ik bepaal waar ik naar toe ga en dan kan ik achteraf alleen maar mezelf er op aankijken als het een domme keuze blijkt te zijn.” Nu zegt hij: „Het is geen kloteseizoen.” Liever spreekt hij van „een leerzaam seizoen met ups en downs. In het begin ging alles goed.”

De dertienduizend PSV-supporters applaudisseren na de nederlaag. Zoals het clublied gaat: Komen er tijden / van veel tegenslag / Dan zullen wij tonen / wat vriendschap vermag. Maher: „Misschien is het goed voor de toekomst, om dit dal te hebben meegemaakt. We hebben tegen elkaar gezegd: niet te snel verwijten maken, zeker niet na de wedstrijd.”