Door een misverstand stond gisteren onder de titel Poetins Olympische droom een recensie van een Russische documentaire (Putin’s Games) over de Winterspelen in de krant. Hieronder de recensie van de juiste, Nederlandse film.
Rusland heeft een grote traditie van megalomane, overoptimistisch de bestaande natuur en menselijke samenleving tartende projecten. De Olympische Winterspelen in de badplaats Sotsji van volgend jaar passen geheel in deze traditie: de skischans en andere grote projecten hebben te lijden onder aardverschuivingen, lokale bevolking moet op veel plaatsen het veld ruimen – dit alles tegen de achtergrond van, naar het lijkt, systematische corruptie.
Hans Pool en zijn cameraman Gregor Moorman hebben in en rond Sotsji een fraaie, poëtisch getoonzette documentaire gedraaid, die vooral gaat over de verliezers bij de transformatie van Sotsji als een vakantieoord voor Sovjet-arbeiders tot een speeltuin voor de nieuwe rijken: de ontslagen fysiotherapeute, de volstrekt rechteloze gastarbeiders uit Oezbekistan, oud-gelovigen wier voorvaderen, vervolgd als leden van een ketterse sekte, eeuwen geleden waren neergestreken in deze uithoek van het Russische imperium, maar nu moeten wijken voor bouwprojecten.
Het contrast tussen al deze treurigheid en de ongetwijfeld pompeuze Spelen straks, kan niet groter zijn.
Raymond van den Boogaard