Tegenstemmen valt niet mee

Er was een compromis gebakken met VVD, PvdA, D66, de ChristenUnie en de SGP: het ‘woonakkoord’. Dat compromis staat nu weer op de tocht. In de Eerste Kamer.

Daar overweegt PvdA-senator Duivesteijn tegen de verhuurdersheffing voor de woningcorporaties en particuliere verhuurders te stemmen. Daarmee zou een hoeksteen uit dat ‘woonakkoord’ worden getrokken. Het gaat om een lastenverzwaring van meer dan anderhalf miljard. Duivesteijns stem is beslissend.

De particuliere verhuurders waarschuwden maandag jl., in een open brandbrief, voor forse huurverhogingen en ingrijpende bezuinigingen op renovatie en nieuwbouw.

Ik kan mij de aarzeling van Duivesteijn voorstellen. Hij kent de materie. Heeft er in zijn loopbaan als politicus en bestuurder mee te maken gehad. Lid van de Tweede Kamer, wethouder in een grote stad. Hij is begaan met het werk dat de corporaties, in het belang van hun huurders, al vele jaren verrichten. Ik laat de excessen bij sommige daarvan hier buiten beschouwing.

Zelf zat ik als lid van de Eerste Kamer ooit ook in zo’n soort situatie. Daar was toen geen geld mee gemoeid. Het ging om het corrigerend wetgevend referendum. Voor mij een principe kwestie.

Hoe gaat het dan? Je wordt onder pressie gezet. Dat overkomt senator Duivesteijn nu ook. Op hem oefent de PvdA-top nu druk uit om toch vóór het voorstel te stemmen. Vicepremier Asscher bemiddelt in de kwestie. Nou, bemiddeling? Asscher heeft natuurlijk van de top van de PvdA de boodschap gekregen Duivesteijn in het gareel te krijgen.

Dat voelt zwaar. In mijn geval verdedigde ik het standpunt dat, in woord en geschrift, altijd eerder door mijn partij was ingenomen. Bij de toenmalige kabinetsformatie was dat weggegeven. Er werd ook (min of meer) morele druk uitgeoefend.

Mijn eigen fractievoorzitter in de Eerste kamer, Ginjaar, deed dat niet. Die respecteerde mijn beslissing. Maar er was natuurlijk wel het gedoe in de regeringscoalitie met de PvdA. Niet van de kant van Minister Peper van Binnenlandse Zaken. Die zat er ontspannen in. Genoot van het debat en – vast wel – ook van de onzekere afloop.

Wel van de Minister-president, die speciaal naar de Eerste Kamer kwam om de spanning op te voeren.

Misschien overkomt senator Duivesteijn dat in de Eerste Kamer ook nog. Een nacht, of tenminste een avondje.

Overal schijnt hij van partijgenoot-wethouders in het land steun te krijgen. Zij vragen hem z’n poot stijf te houden.

Het zal me benieuwen of hij standhoudt. Het is zwaar en er komt gedonder van. En dit keer gaat het om veel geld en grote belangen. Alweer een gat in de kaas van zijn partijgenoot Dijsselbloem is ongemakkelijk.

Spannend!