India toont zich minder tolerant dan homo’s hadden gedacht

‘Mandela stond aan onze kant’. Het protestbord wordt omhooggehouden door twee treurig kijkende oudere mannen. Om hen heen schreeuwen tientallen jonge homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transseksuelen strijdlustig dat ze ‘vrijheid’ willen.

India’s progressieve gemeenschap heeft geschokt gereageerd op een uitspraak van het Hooggerechtshof gisterochtend, waarin de liberalisering van homoseksualiteit in de grootste democratie ter wereld wordt teruggeschroefd. Ramachandra Guha, India’s bekendste historicus, noemde het besluit „een stap terug richting barbarisme en de Middeleeuwen”.

De liberalisering van homoseksualiteit was in 2009 in gang gezet met een vonnis van het hoogste regionale gerechtshof in de hoofdstad Delhi. Het gerechtshof oordeelde dat seks tussen volwassenen van ten minste 18 jaar niet strafbaar was, mits met wederzijdse instemming bedreven. Dat gold nadrukkelijk ook voor partners van gelijk geslacht.

Het Indiase Hooggerechtshof heeft dat vonnis nu vernietigd. Als het parlement vindt dat homorechten moeten worden verruimd, moet het initiatieven nemen de wetgeving aan te passen, oordeelt het Hof. Tot die tijd geldt een wet uit 1890, ingesteld door het Britse koloniaal bestuur, die ‘vleselijke gemeenschap tegen de orde der natuur’ bestraft met maximaal tien jaar gevangenisstraf plus een boete. Daarmee komt India plots terecht in de achterhoede van de gelijkberechtiging voor ‘anders-seksuelen’.

Tijdens een haastig georganiseerde demonstratie in het centrum van Delhi enkele uren na de uitspraak, spreekt activist voor homorechten Gautam Bhan de demonstranten toe. „We hebben het zwaarste gevecht van ons leven gevoerd om te accepteren wie we zijn. Als we onze eigen demonen kunnen overwinnen, kunnen we ook het Hooggerechtshof weerstaan. We zullen vechten. Dit is ons leven.”

Laxmi Narayan Tripathi, filmactrice en danseres, is transseksueel en medeoprichtster van het Asia Pacific Transgender Network. Ze draagt een kleurige sari en is uitbundig in de weer geweest met lipstick. „Ik had me gekleed om mee te lopen in de overwinningsparade, en nu sta ik opnieuw te demonstreren voor onze rechten.”

Eens te meer betoont India zich een land met meerdere gezichten, vindt ze. Het gezicht van een democratisch India, het tolerante land van Mohandas Gandhi, de Mahatma, heeft een keerzijde. „Nergens worden zoveel vrouwen verkracht als hier. En nu dit. Vrouwen, mensen van lagere kasten, homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transseksuelen: ze zijn minder waard dan de overige leden van onze democratie.”

De rechtszaak bij het Hooggerechtshof was aangespannen door religieuze organisaties die homoseksualiteit en transseksualiteit beschouwen als westerse importproducten die, aldus een van hun advocaten, „de geesten van jonge Indiërs vervuilen”.

„Maar hoe zit het dan met de Kama Sutra?”, vraagt Laxmi Narayan Tripathi zich af. „Daarin komen wezens voor die half man, half vrouw zijn. In meerdere van onze religieuze teksten is sprake van homoseksualiteit. Die angst voor het anders-zijn komt niet voort uit het hindoeïsme. De Victoriaanse Britten hebben India ermee vergiftigd.”

De kans is klein dat het parlement homoseksualiteit spoedig zal legaliseren. Komend voorjaar zijn er parlementsverkiezingen en homorechten zijn een gevoelig punt in het overwegend rurale India.

Simi en Lucki, twee jongemannen van 25 en 21 jaar, staan gearmd in de menigte. Hun ogen zijn bedekt met zwarte doeken. „Omdat justitie blind hoort te zijn om over iedereen gelijk te oordelen”.

Ze leerden elkaar kennen in 2009, het jaar waarin het hof van Delhi homoseks uit de criminele sfeer haalde. Na die uitspraak besloten ze uit de kast te komen. Hun omgeving reageerde „argwanend maar niet afkeurend”. Ze vrezen dat die welwillendheid zal verdwijnen nu homoseks weer strafbaar is.

„Na de uitspraak belde mijn moeder”, vertelt Simi terwijl hij de hand van zijn vriend vastpakt. „Ze maakte zich ongerust. Ze vroeg of ik zeker wist dat ik niet ziek was. Nee mam’, zei ik. Dit ben ik. Ik ben homo, zo ben ik geboren. Maar hoe kan het dan dat onze staat tegen je is, vroeg ze. Ik wist niet wat ik moest antwoorden.”