Van der G.
Uit een enquête van Vrij Nederland bleek dinsdag dat rechters in Nederland het massaal ‘zat zijn’ en maar weinig op hebben met de huidige bewindvoerders op justitie. Als Vrij Nederland deze enquête niet voor, maar na de commotie rond het proefverlof van Volkert van der G. had afgenomen, zouden de resultaten wellicht nog sterker zijn uitgevallen.
Iedereen voelt wel aan wat de werkelijke reden is waarom sommige politici Volkert niet op verlof willen zien gaan: men vindt de straf te laag, de woede over het delict is nog onvoldoende gekalmeerd, er is nog niet straf genoeg vergolden. Dat is dan jammer. In een rechtstaat bepaalt immers maar één instantie welke straf in een concreet geval passend is: de strafrechter. Dat is twaalf jaar geleden gebeurd, en het past een staatssecretaris niet met listige kunstgrepen de boel te traineren, zoals door het oneigenlijk gebruik maken van de bevoegdheden die hij heeft bij het toekennen van verlof.
Traineren is wel precies wat hier gebeurt. Iedereen wist dat Volkert ooit op verlof zou moeten. Hij komt er al ongeveer een jaar voor in aanmerking. In mei komt hij bovendien toch op vrije voeten (wat de heer Smolders zich ook in zijn hoofd mag hebben gehaald), en het is voor Volkert én de maatschapppij beter, net als bij iedere gedetineerde, als hij niet cold turkey op straat wordt gezet. Het werkelijke probleem is dat Teeven er niet voor terugdeinst om problemen die zijn imago als crimefighter kunnen schaden als een hete kroket in de handen van de rechter te duwen. Als die dan een beslissing neemt die ieder wel ingevoerde jurist al van kilometers afstand aan had zien komen, veinst Teeven alsof hij zeer onaangenaam verrast is.
Rutte maakte het met een misschien iets te eerlijk antwoord duidelijk: als Teeven verlof had verleend zou hij „een groot politiek probleem hebben gehad. Maar nu ligt er een gerechtelijke uitspraak.” Dus, zo probeerde Rutte aan het Nederlandse volk uit te leggen, nu kunnen wij politici er ook niets meer aan doen. Reken ons er alsjeblieft niet op af.
De rechter is er om te beslissen in situaties waarin twee partijen allebei denken dat ze gelijk hebben, maar het desondanks niet eens zijn. Rechterlijke procedures zijn er niet om nog maar eens een keertje tijd te rekken. En rechterlijke procedures zijn er al helemaal niet voor bedoeld om je eigen problemen over de schutting te gooien zodat je straks de rechter de schuld kan geven als hij zegt wat politici hadden moeten doen.
Lucas Noyon