Dartel geschilderde gruwelen

Galeriehouder Wim van Krimpen houdt ermee op. De voormalige directeur van de Kunsthal en het Haags Gemeentemuseum pakte ruim twee jaar geleden zijn oude stiel weer op in Amsterdam, maar bij nader inzien wil hij toch iets anders gaan doen. De laatste tentoonstelling in zijn galerie in de Hazenstraat is een klinkend slotakkoord: Aaron van Erp (1978) laat er zeven kersverse schilderijen en een paar tekeningen zien.

Je herkent Van Erps werk altijd meteen. Grote doeken met kleine mensen en dieren, in felle kleuren en dansende lijntjes getekend op een schoolbordachtige, donkere ondergrond. Er wordt bij hem veel gemarteld en in brand gestoken. Toch ziet dat er aantrekkelijk uit. De gruwelen zijn licht en dartel geschilderd. Iemand in een rubberbootje vervoert een gebraden hond, gespietst van kop tot kont, maar om dat bootje heen spat het water feestelijk lichtblauw op. Ergens anders staat een geketende zebra in de hens, maar moet je kijken hoe mooi die oranje vlammen het doen naast dat grafische zwart-witpatroon.

Waarom de zebra in de fik moest? De titel geeft daarover geen opheldering. Wel stuurt hij ons terug het schilderij in. Brandende geile zebra. Geil? Jawel. De vlammen slaan ervan af, maar de erectie is onmiskenbaar.

Van Erp schildert een onbegrijpelijke wereld bij elkaar, gewelddadig en grappig tegelijk. Zijn titels zijn een verhaal apart. De raarste is ditmaal Deel II in de serie Wapenfeiten van bekende humoristen: Herman van Veen en zijn handlangers versus Google. We herkennen inderdaad de kaalhoofdige zanger-cabaretier. Met een pistool schiet hij een naakte man in het kruis. Het bloed gutst eruit, richting een laptop die openstaat op Google.

Probeer dat maar eens uit te leggen. Of nee, weet je: geef het op. Vergeet de vragen en verbaas je over de vreemde scènes, de oranje vlammen, de dieprode schotwonden. Laat je heen en weer slingeren tussen verf en verhaal. Door Van Erp, bij Van Krimpen, nu het nog kan.

Gijsbert van der Wal