Begrotingsrust in de VS

Het verrassende begrotingsakkoord dat onderhandelaars van Republikeinen en Democraten dinsdag sloten, moet nog worden aangenomen door het Amerikaanse Congres. Maar als het daar ongeschonden blijft, en die kans is groot, dan is er in de Verenigde Staten een compromis over het begrotingsbeleid. Dat betekent dat er voor het eerst sinds de tussentijdse Congresverkiezingen van 2010 rust komt rond de overheidsfinanciën.

Daarmee kan een voorlopig einde komen aan een tijdperk waarin tot tweemaal toe op het nippertje werd vermeden dat Amerika met zijn schulden in gebreke zou blijven, de overheid zou sluiten en er over de gehele linie botte bezuinigingen zouden worden doorgevoerd. Het nu gesloten akkoord geldt voor de volgende twee jaar.

De VS zelf hebben baat bij de rust bij de overheidsfinanciën, maar de rest van de wereld niet minder. In de afgelopen drie jaar zorgde de loopgravenoorlog tussen Democraten en Republikeinen voor onnodige onrust die de wereld, in pril herstel van de financiële crisis en eurocrisis, kon missen als kiespijn.

Het ziet ernaar uit dat de Republikeinen ditmaal het meeste water bij de wijn hebben gedaan. De strategie van zeer strikte financiële discipline en het daaruit resulterende drama over het schuldplafond en de begroting hebben de partij, lang gegijzeld door de uiterste rechterflank, geen goed gedaan bij het publiek. Het achter zich laten van dit dossier geeft de partij nu de mogelijkheid zich te concentreren op het aanvallen van het zorgstelsel van Obama, in de hoop daarmee bij de komende Congresverkiezingen van november volgend jaar electoraal te scoren.

Voor de Democraten, en zeker voor het Witte Huis, geldt dat het compromis wellicht een werkbaarder relatie bestendigt met het door de Republikeinen gedomineerde Huis van Afgevaardigden. Alles is beter dan de totale obstructie die het presidentschap van Barack Obama tot nu toe overschaduwt. Dat verklaart waarom de Democraten op hun beurt niet hebben geprobeerd het onderste uit de kan te halen en hebben ingestemd met, weliswaar minieme, extra bezuinigingen.

Dit wil zeker niet zeggen dat de ‘culture wars’ in de VS nu ten einde zijn: de overheidsfinanciën waren simpelweg het door de Republikeinen gekozen front waar deze oorlog werd uitgevochten. Toch mag er nu de hoop zijn op enig vertrouwensherstel, zowel in de economie als in de politiek. En daar heeft iedereen baat bij.