Zelfs ExxonMobil werkt al met een koolstofprijs

Ze noemen het een ‘interne koolstofprijs’, een ‘schaduwprijs’ of ‘koolstofkosten’. Maar hoe ze het ook noemen, grote Amerikaanse bedrijven bereiden zich voor op het moment waarop ze moeten gaan betalen voor de uitstoot van broeikasgassen. Dat concludeert het Carbon Disclosure Project (CDP) op basis van onderzoek naar het klimaatbeleid van bedrijven.

Een bedrijf als ExxonMobil gaat er bijvoorbeeld van uit dat het in 2030 ongeveer 60 dollar kwijt is aan de uitstoot van een ton CO₂ – een fors bedrag vergeleken met bijvoorbeeld BP en Shell, die intern rekenen met zo’n 40 dollar per ton.

Volgens het CDP verwachten de meeste bedrijven dat ze in de toekomst niet meer ongebreideld kooldioxide in de atmosfeer kunnen pompen. De schaduwboekhouding kan dienen als een soort vingeroefening. Veel bedrijven stellen zichzelf ook klimaatdoelen, zowel in de vorm van een absolute reductie van de uitstoot, als in de vorm van een reductie van de ‘koolstof intensiteit’. Of zoals, CDP in het rapport schrijft:

a planning tool to help identify revenue opportunities, risks, and as an incentive to drive maximum energy efficiencies to reduce costs and guide capital investment decisions.

Volgens The New York Times toont dit aan dat er binnen het conservatieve, Republikeinse denken verschillende opvattingen ontstaan. Tot nu toe weigerden de meeste bedrijven ook maar na te denken over de mogelijkheid dat er ooit voor de uitstoot van kooldioxide betaald zou moeten worden.

De krant wijst erop dat Koch Industries, het gigantische conglomeraat van bedrijven van de zeer invloedrijke neo-conservatieve gebroeders Charles en David Koch, juist bezig is met een agressieve campagne om te voorkomen dat de Verenigde Staten hun klimaatbeleid uitbreiden. Ze hebben nauwe banden met organisatie Americans for Prosperity, die campagne voert tegen Republikeinen die zich ontvankelijk tonen voor de wetenschappelijke basis van klimaatverandering.

De bedrijven die daar nu tegen ingaan kiezen volgens Tom Carnac, van de Amerikaanse afdeling van het CDP, voor een pragmatische en realistische aanpak van het onderwerp. Ze realiseren zich dat de VS in de internationale klimaatonderhandelingen heeft beloofd zijn uitstoot in 2020 met 17 procent te reduceren ten opzichte van 2005, en in het midden van deze eeuw zelfs met 80 procent. Carnac:

‘They’re looking at it from a rational perspective, making a profit. It drives internal decision-making. Companies see that the trend is inevitable. What you see here is a hardening of that understanding.’

ExxonMobil, BP, Shell en andere bedrijven behoren, volgens een onderzoek dat onlangs werd gepubliceerd in het tijdschrift Climatic Change tot de 90 bedrijven die gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor tweederde van de ‘historische uitstoot’ van broeikasgassen, sinds 1854. Een interessant artikel, waarin de auteur suggereren dat hun manier van kijken de klimaatonderhandelingen zou kunnen beïnvloeden:

The question of wealth generated through the production and use of fossil fuels suggests an alternative to the nation-state approach: to analyze emissions in terms of the fossil fuels produced by incorporated entities – such as investor-owned or state-owned companies – rather than states as consumers and emitters. This perspective calls attention to the fact that substantial emissions have come from fossil fuels sourced from non-Annex I countries such as China, India, Saudi Arabia, South Africa, Iran, Brazil, and Mexico, and from nations that are not large scale emitters, such as Nigeria, Venezuela, Kuwait, Angola, Malaysia, and Libya.

Hier is de top-15: