40 procent van promovendi is vertraagd

Veertig procent van de promovendi loopt meer dan zes maanden vertraging op tijdens het promoveren – en mannen zijn trager dan vrouwen. Dat bleek vorige week uit het onderzoek What took them so long?, in opdracht van het ministerie van OCW en de Universiteit Utrecht. Aan 533 promovendi werd gevraagd wat de oorzaak was van – eventuele – vertraging. Statisticus Rens van de Schoot van de Universiteit Utrecht analyseerde de enquêtes.

Wat verklaart het verschil tussen mannen en vrouwen?

Van de Schoot: „Vrouwen liepen een gemiddelde vertraging op van 9,5 maanden, mannen iets meer: 10 à 11 maanden. Opmerkelijk was dat mannen vaak het krijgen van kinderen als reden van vertraging opgaven, vrouwen niet. Vrouwen lijken door kinderen juist efficiënter om te gaan met hun tijd. Ook een nieuwe begeleider was bij mannen een reden tot vertraging, terwijl vrouwen daar geen last van hadden. Vrouwen lopen juist vertraging op bij veranderingen in hun relatie, zoals trouwen of scheiden. Ook zijn er gemeenschappelijke redenen: geen duidelijk onderzoeksplan, geen klik met de begeleider of puur praktisch: een promovendus vulde in dat zijn muizenpopulatie stierf door een bacterie.”

Wat is het gevolg van later promoveren?

„Uit eerdere studies blijkt dat vertraging vaak tot uitval leidt. Een kwart van alle promovendi maakt zijn traject niet af. Dat is zonde van de tijd en moeite, maar het kost ook geld. Promotietrajecten worden vaak betaald uit overheidsgeld. Dat is meestal vier jaar, daarna moeten de universiteiten zelf gaan betalen. Omdat door de crisis al die potjes wegbezuinigd zijn, wordt nu van de promovendus verwacht dat die zijn uitloop in zijn eigen tijd afmaakt, zonder doorbetaald te worden.”

Hoe voorkom je vertraging?

„Communicatie tussen de promovendus en de supervisor moet effectief zijn. Dat gaat vaak fout door een mismatch: ze kunnen het niet vinden met elkaar of de begeleider heeft door bezuinigingen te veel promovendi. Ook is het belangrijk om een duidelijk plan te schrijven en je daar aan te houden. We hebben ook gehoord dat de begeleider plots meer data wilde of een jaar op sabbatical ging. Er zouden meer trainingen moeten zijn voor promovendi en begeleiders. Die bestaan, maar het zijn er te weinig.”