Straks Californië, nu eerst scheikunde

Als Max Dito een herexamen heeft moet hij daarvoor terugvliegen vanuit de VS. Dat zit zo: de 17-jarige leerling van het Haagse Segbroek College vertrekt op 5 juni naar San Mateo, een voorstad van San Francisco. Max wil het begin van de summer league honkbal niet missen, zegt hij bij zijn moeder thuis op de bank in Den Haag.

Samen met zijn beste vriend gaat hij spelen voor de San Mateo Bulldogs. En vanaf volgend schooljaar gaat hij fysiotherapie studeren aan het College of San Mateo. De twee willen samen een appartement betrekken in de Californische stad. Als het goed is blijft hij zeker zes jaar weg, want zo lang duurt zijn opleiding tot fysiotherapeut.

Maar dan moet Max dus eerst nog even slagen voor zijn havo-eindexamen. Gisteren had hij scheikunde. Het ging niet slecht. „Ik heb het op internet nagekeken en als het goed is heb ik een 5,8 tot een 7,8.” Dat moet ruim voldoende zijn om zijn gemiddelde van 6,1 vast te houden. Ook over de andere vakken heeft hij „een positief gevoel”. Max verwacht te slagen, zonder herexamen. Al is zijn moeder Lisa Nuboer (52) er minder gerust op.

De moeilijkste vraag bij scheikunde vond Max die waarbij hij de moleculaire massa van een stof moest berekenen. De structuur tekenen van een ester – een organische verbinding door een reactie van zuur met alcohol – was voor hem de eenvoudigste opgave. Lisa had vroeger „een pretpakket”. Ze weet niets van scheikunde.

Ze gaat haar zoon missen, maar ze is er al jaren op ingesteld dat Max op een dag naar het buitenland zou vertrekken. Uitgaan was er nauwelijks bij voor Max, en een jaar telt vrijwel geen dagen zonder honkbaltraining of -wedstrijd. „Als je verder wilt met honkbal moet je op een gegeven moment wel naar Amerika”, zegt Lisa.

Ze denkt dat haar zoon zich snel thuis zal voelen in de VS. „We zijn er vroeger veel geweest, zijn tante woont er en de school regelt vrijwel alles voor hem.” Lisa verwacht zelfs dat Max niet meer terugkeert naar Nederland. „Je vindt je draai, ontmoet een meisje en je wilt niet meer weg. Zo gaat dat.” Ze vertelt dat zij en haar zoon heel „close” zijn, maar „we kunnen elkaar ook goed loslaten. Bovendien kun je tegenwoordig met Facebook en FaceTime heel makkelijk contact houden.”

Wat verwacht Max over een jaar of zes te zijn: (professioneel) honkballer of fysiotherapeut? „Ik denk toch fysio. Het leven van een profhonkballer lijkt me zwaar. Je speelt 162 wedstrijden per jaar, bent altijd onderweg en leeft vanuit een koffer. Je bent nergens thuis.”