:format(webp)/s3/tark/NH/201209/19/1634689.jpg)
Inhalatie van lachgas is een effectieve vorm van pijnbestrijding tijdens de bevalling, zonder risico’s voor moeder en kind. Een verwant gas, fluraanderivaat, bestrijdt de pijn nog beter, met minder bijwerkingen als misselijkheid en slaperigheid. Maar vrouwen zijn over beide pijnstillers even tevreden. Dat blijkt uit een analyse door onderzoekers van de afdeling verloskunde van VUmc, waarbij ze de resultaten bundelden van 26 onderzoeken onder 3.000 vrouwen. Het verscheen deze week in The Cochrane Library.
De vrouwen kunnen zichzelf het pijnstillende gas toedienen. De gassen maken een beetje prettig stoned, maar de vrouwen blijven bij kennis.
Lachgas, ofwel entonox, is in Nederland sinds 2006 in onbruik geraakt nadat verpleegkundigen in Den Haag een rechtszaak hadden aangespannen omdat zij meenden dat het gas miskramen en aangeboren afwijkingen bij hun kinderen had veroorzaakt. De rechter oordeelde dat er geen verband was. In het Verenigd Koninkrijk en Scandinavië wordt lachgas al gebruikt.
Verloskundige en onderzoeker Trudy Klomp pleit voor herinvoering van lachgas of het fluraanderivaat: „Het werkt heel snel, het is veilig en effectief en heeft niet de bijwerkingen van de ruggenprik en het ‘pijnpompje’.” Met zo’n pompje kunnen vrouwen zichzelf via een infuus remifentanil toedienen. Dat kan een bloeddrukdaling en een ademstilstand veroorzaken. Bij een ruggenprik duurt de bevalling langer, zijn er meer kunstverlossingen en krijgen moeder en kind vaak koorts waardoor de baby opgenomen moet worden op de couveuseafdeling en antibiotica krijgt.
Fluraanderivaten hebben de voorkeur boven lachgas, maar kunnen alleen in het bijzijn van een anesthesiemedewerker worden toegediend. Lachgas kan ook door de verloskundige of arts worden toegediend.