Een opvliegend maar uiterst slagvaardig baasje

Voor een goede foto deed hij alles. Nou ja, bijna alles. Zich in een vuilnisbak verstoppen, met de camera in de aanslag, net zolang totdat het doelwit in zicht was? Hij deed niets liever. Het was de romantiek van zijn vak. Maar inbreken bij een Bekende Nederlander om dat ene pikante plaatje te kunnen schieten en zo de roddelbladen bedienen? Nee, dat ging Joop van Tellingen ver. Zelfs hij, de godfather van de Nederlandse paparazzifotografen, had zijn grenzen.

Van Tellingen overleed gisteren op 67-jarige leeftijd in zijn woonplaats Lopik aan de gevolgen van blaaskanker. Drie jaar geleden openbaarde de ziekte zich voor het eerst bij de societyfotograaf.

Op Twitter betuigde de ene na de andere BN’er zijn medeleven. Van presentatrice Angela Groothuizen („Een lieve paparazzi”) tot smartlappenzanger Grad Damen („We namen regelmatig een balletje samen”).

Dat was de paradox in het leven van Van Tellingen, die al op 16-jarige leeftijd zijn eerste beroemdheden vastlegde voor de societyrubriek van dagblad De Telegraaf. Keken zijn ‘slachtoffers’ hem in de jaren zestig en zeventig nog met de nek aan, gaandeweg groeide de workaholic uit tot een graag geziene gast op feesten en partijen. Sterker: Van Tellingen werd zelf een BN’er. Hij hoefde bij een cocktailparty niet meer via de achtertuin naar binnen te glippen. De kwelgeest van Bekend Nederland kwam ‘gewoon’ via de voordeur. Met de uitnodiging in de hand, uitbundig welkom geheten door de gastheer en -vrouw.

Toch was niet hij, de pionier van de vaderlandse roddelfotografie, veranderd, maar de buitenwereld, vertelde hij zes jaar geleden in NRC Handelsblad. „Ik was een rat, ik deugde niet. Willem Ruis heeft geprobeerd met een schep mijn hersens in te slaan. Tegenwoordig weet iedereen hoe het werkt, zijn er roddelprogramma’s op televisie [..]. We zijn een soort iconen geworden, de duistere waas rond ons vak is verdwenen.”

Vincent Mentzel, bijna veertig jaar staffotograaf van NRC Handelsblad, herinnert zich Van Tellingen als een „opvliegend maar daardoor uiterst slagvaardig baasje”. Meer dan eens stonden beiden naast elkaar, bijvoorbeeld bij een première of een staatsbezoek. „Joop was van de school: niet nadenken, meteen schieten. En ja, dan had hij vaak wel hét plaatje. Ik heb vaak gedacht: soms zou ik iets meer van Joop moeten hebben. Mede dankzij z’n vlotte babbel wist hij vrijwel iedereen voor zich te winnen.”

Dat gold niet voor kroonprins Willem-Alexander. Die verkocht hem ooit „koninklijke klappen”, zoals Van Tellingen later vol trots vertelde. Een collega legde het handgemeen vast. De foto hing jarenlang als een jachttrofee aan de wand bij Van Tellingen.