De afspraak is dat 2013 jubeljaar wordt voor het Amsterdamse museumkwartier. Na jaren van verbouwing, kommer, kwel en uitstel, wordt het Museumplein eindelijk weer het visitekaartje van Amsterdam en indirect van Nederland, met vier culturele instellingen die elk op hun eigen gebied op wereldniveau presteren: Concertgebouw, Rijksmuseum, Stedelijk Museum en Van Gogh Museum.
Het museumbezoek zit zowel nationaal als internationaal in de lift, waarschuwde Rijksmuseumdirecteur Pijbes deze week in deze krant. Hij maande Amsterdam zich voor te bereiden op 2013, want de mensenstroom zal aanzienlijk groeien. Een enorm gedeelte van die stroom komt voor de meesterwerken van Vincent van Gogh. Maar uitgerekend in 2013 treffen zij geen rijen voor de kassa, waar ze vol verwachting bij kunnen aansluiten, maar een dichte deur. Want het Van Goghmuseum sluit in september 2012 voor renovatie en gaat pas op 1 mei weer open.
Tot 1 februari kunnen ze voor de Van Goghs de tram nemen, naar museum de Hermitage. Daarna zullen de Van Gogh-liefhebbers hun teleurstelling moeten verbijten. De Hermitage plande een expositie en heeft geen plaats meer.
De onzichtbaarheid van de Van Goghs in 2013, het jaar dat alles goed zou komen, is een afgang. De musea aan het plein zouden samen optrekken om van het Museumplein een succes te maken. Laten ze dat dan ook doen.
Dat hun overleg de onhandige data van sluiting van het Van Gogh Museum over het hoofd zag, bevreemdt. Dat de Amsterdamse wethouder voor cultuur, in het besef van het belang van zichtbare Van Goghs voor haar stad, niet op het Museumplein maar bij de Hermitage opvang probeert te ritselen, zou om te beginnen het Stedelijk Museum als een affront moeten opvatten: de Van Goghs naar de Amstel? Dat nooit! Die horen bij ons, wij maken zalen vrij voor tijdelijk onderdak; zo lokken we meteen extra volk ons net geopende nieuwe museum in.
Ook het Rijksmuseum zou zich kunnen opwerpen. Het bood al gastvrijheid aan de variatie die de hedendaagse kunstenaar Anselm Kiefer maakte op Van Goghs La Berceuse. Een vervolg met echte Van Goghs ligt in de lijn.
Het Rijks trekt al massa’s bezoekers in zijn tijdelijke behuizing, de Philipsvleugel. Met de Van Goghs erbij zou het verstopt kunnen raken. Daar zijn oplossingen voor te verzinnen, via voorverkoop en afgepaste bezoekuren voor een tijdelijke combinatie van Nederlands grootste schilders, die een sensatie kan zijn. En misschien zou de gemeente meteen de zin zien van het door Pijbes’ bepleite voetgangersgebied.