Kleffe boterhammen versus stevige kippenpoten op school

Bloedsuikerspiegel niets te maken met honger

In haar klaagzang over de ‘kleffe boterham’ slaat Wendy Schouten de plank een aantal keer mis (Opinie & Debat, 27 augustus). Zij zegt dat chronisch verlaagde bloedsuikerspiegels de oorzaak zijn van honger bij jongeren. Hongergevoel wordt echter veroorzaakt door de daling van het aantal van bepaalde darmhormonen, een lege maag of doordat je iemand iets lekkers ziet eten. Verlaagde suikerspiegels hebben daar bar weinig mee te maken. Die komen bij gezonde mensen ook niet voor. Het lichaam houdt de suikerspiegel namelijk keurig op peil, zelfs als dagenlang niet wordt gegeten (denk aan hongerstakers).

Ook is het niet waar dat verhoogde insulinespiegels de oorzaak zijn van moeheid (de dip) na de maaltijd. Die dip treedt ook op na eiwit- en vetrijke maaltijden en daarbij stijgt de insulinespiegel veel minder. Mensen met diabetes hebben vaak chronisch verhoogde insulinespiegels – bijvoorbeeld als gevolg van insulinebehandeling – maar verkeren echt niet voortdurend in een dip.

Als klap op de vuurpijl verkondigt zij nog dat de jeugd ondervoed zou zijn, terwijl eerder het omgekeerde waar is.

Schoutens pleidooi voor gezonde voeding verdient serieuze aandacht, en niet alleen voor de jeugd. Het is daarom jammer dat Schouten denkt deze oneigenlijke argumenten aan te moeten voeren, want die doen er uiteindelijk afbreuk aan. En dat kan toch nooit de bedoeling zijn.

Dr. Bastiaan de Galan

Internist UMC St Radboud, Nijmegen

Calvinistisch eten

Daar gaan we weer, dacht ik bij het lezen van het artikel van Wendy Schouten. Weer iemand die de verantwoordelijkheid voor verantwoord eten bij de scholen legt, en niet daar waar ze behoort te liggen: bij de ouders.

Het begint op het moment dat je de boterhammetjes voor je kroost gaat smeren; laat ze het zelf doen! Zo leren ze al jong dat ze zelf kunnen (en moeten) bepalen wat ze binnen krijgen. Bovendien kiezen ze zelf wat er op die boterhammetjes gaat, dus de kans dat ze die ook opeten wordt aanzienlijk vergroot. Wij hebben vier kinderen die al heel snel hun eigen brood smeerden. Het kan geen toeval zijn dat ze alle vier vrijwel altijd deze lunch ook opaten.

Daarnaast kregen onze kinderen op de middelbare school wat geld om af en toe iets lekkers te kopen. Waarom zou dat niet mogen? Als boterhammen mee naar school „een calvinistisch antwoord is op het verdwijnen van de huisvrouw uit de keuken”, hoe calvinistisch is het dan wel niet om te stellen dat „snoep, limonade en koek niet in een mens horen”?

Inderdaad, onze kinderen moeten zich leren handhaven in onze maatschappij, die veel verleidingen biedt. En dat is nu precies onze taak als ouders om hen daarin te begeleiden, zodat ze op een verantwoorde manier van aangeboden snoepzakjes, limonade en koek kunnen leren genieten: met mate dus.

Overigens spreekt Schouten zichzelf tegen; aan de ene kant doet ze een oproep om kinderen meer beweging buiten te geven, maar aan de andere kant pleit ze voor warme lunches op school. Een warme lunch verorberen kost echter meer tijd, getuige de reactie van haar eigen kinderen, en dan blijft er dus minder tijd over om buiten te spelen.

Anita van Lieshout

Breda

Loze calorieën

Het artikel van Wendy Schouten is me zó uit het hart gegrepen! We hebben de laatste lichting van basisschoolkinderen (tien en twaalf jaar) in een lange rij van zeven kinderen en ik vind dat het steeds moeilijker wordt de kinderen goed te voeden en te laten bewegen.

Het stoort mij buitengewoon dat, zoals gezegd, de bijvoeding via sportclubs en ouders van vriendjes/vriendinnetjes alleen nog maar lijkt te bestaan uit erg ongezonde loze calorieën. Je kunt als ouders niet meer opboksen tegen de heersende voedingsmode, tenzij je als persoonlijke bewaking overal mee naar toegaat en fikse ruzies riskeert met je kinderen en en niet-begrijpende volwassenen.

Ik vind het schandalig dat kinderen even gauw in een paar minuten tijd hun lunch moeten wegwerken zonder voldoende toezicht en rust. Ik zie dus nogal eens het volledig gevulde lunchtrommeltje weer terug om drie uur. Over de eetgewoontes op de middelbare school heb ik het helemaal maar niet.

Ik wil me best sterk maken voor een lobby voor beter eten en meer beweegmogelijkheden op de scholen. Ik ben dan wel geen Jamie Oliver, maar we kunnen toch bekende mensen strikken? Doen?

Inge Douma

Venlo

Geef ze na school fruit

Onze kinderen zijn echt niet ondervoed, je kunt heel goed leven zonder gegrilde worstjes en kippenpoten. Geef kinderen ná school die fruitsalade, of gewoon een appel. En vlak voor bedtijd hoef je ze geen spaghetti bolognese te geven maar lekkere rijst met verse groenten. Dat is licht verteerbaar en gezond. Zijn ze dat eenmaal gewend dan willen ze echt niet elke dag roze koeken en negerzoenen.

En gelukkig ook in het verstedelijkte Amsterdam spelen de kinderen nog steeds, soms op een stenen schoolplein. Dat is niet hetzelfde als in de natuur maar het is zeker niet altijd minder.

Agnes van Genderen

Amsterdam