Capsule

Het was nog nooit voorgekomen dat zoveel mensen in dezelfde hotelkamer wilden logeren. Smeekbedes, wachtlijsten, hysterische taferelen als bij de kaartverkoop van een Prince- concert of het reserveren van een tafel in El Bulli. Het hotel opende in 2007. Maximumverblijf: 1 nacht. In luttele minuten zat het vol voor het hele jaar.

Hotel Everland heette het, een initiatief van het kunstenaarsduo L/B dat met dit verplaatsbare éénkamerhotel wereldnaam maakte. Al vanaf 2002 was Everland aan zijn tournee bezig, maar pas toen het in 2007 in Parijs neerdaalde (letterlijk: op het dak van het Palais de Tokyo, met uitzicht op de Eiffeltoren) liep het storm. De groenblauwe capsule (tweepersoonsbed, badkamer, ontbijt op bed) was een wereldsensatie.

Wie toen naast het net heeft gevist, kan nu in de herkansing. Schrijver en architectuurfanaat Alain de Botton doet het over. Maar dan anders. Zijn éénkamerhotel ziet eruit als een stoomboot uit een fantasiekinderfilm, met een soort lichttoren en een propeller, en zal volgend jaar midden in het Southbank Centre van Londen op het dak van de Queen Elizabeth Hall worden geplaatst. Architect David Kohn ontwierp het samen met kunstenaar Fiona Banner, en ook dit is weer een tweepersoonskamer met badkamer en ontbijt op bed en ook nu weer kan er maar één nacht worden gereserveerd.

Het hotel heet ingewikkeld: A Room for London, Roi des Belges. Ik zou zeggen: handen aan de knoppen. De bookingssite gaat 8 september open (www.living-architecture.co.uk). Die dag kan er voor het eerste half jaar van 2012 worden gereserveerd. In januari volgt dan een nader te bepalen datum voor de tweede helft. Prijzen zijn nog niet bekend, maar daar maalt niemand om. Het Everland kostte 444 euro per nacht en dat bleek voor de fans geen enkel probleem.

Of zoekt u liever de rust op in plaats van de Londense hectiek? Dan is Bulle meer iets voor u (www.nuit-nature.fr). Sinds Everland zijn op tal van plekken vergelijkbare éénkamerhotelinitiatieven gekomen. Bulle ligt eenzaam en alleen midden op een berg in de Franse Alpen, met uitzicht op de Mont Blanc. Het is niet meer dan een plastic luchtbel die wordt opgeblazen rond een comfortabel bed (de badkamer ligt 50 meter verder) en dan is het een kwestie van beleven en ondergaan.

’s Avonds rukt de nabij wonende eigenaar de champagne aan en kookt een driegangendiner dat met mooi weer op de groene weide (in de zomer) of in de sneeuw kan worden verorberd. Dan naar bed, licht uit, en genieten van de sterrenhemel. Of (in mijn geval) de onophoudelijk kletterende regen.