:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2011/09/nato.jpg)
Het radarsysteem in Turkije dat NAVO-schepen in de Middellandse Zee vroegtijdig moet waarschuwen voor raketaanvallen is aan het eind van dit jaar operationeel.
Dat heeft het Pentagon zojuist bekendgemaakt, meldt persbureau AP. Het gaat om een Amerikaans radarsysteem, dat in een vroeg stadium waarschuwt voor raketten uit met name het naburige Iran. Vanochtend was nog onduidelijk wanneer de rakettenradar gereed zou zijn.
Vorig jaar kwamen de NAVO-lidstaten in Lissabon overeen een radarsysteem te plaatsen om Europa te beschermen tegen raketten uit Iran. Er werd een compromis met Turkije gesloten, dat nauwe banden heeft met Iran en gedreigd had de deal te blokkeren als Iran expliciet genoemd werd als een dreiging voor Europa.
Het plan van de NAVO voorziet in een beperkt aantal antiraketsystemen in Roemenië en Polen en de radar in Turkije. Rusland is tegen het systeem gekant omdat het denkt dat het de afschrikkende werking van het Russische nucleaire arsenaal ondermijnt. Moskou zei vorig jaar na te willen denken over medewerking aan het zogenoemde raketschild, maar eiste het systeem samen met de NAVO te leiden. De NAVO verwierp deze eis.
Volgens diplomatiek redacteur Juurd Eijsvoogel van NRC Handelsblad stelt het radarsysteem dat uitmaakt van een groter raketschild voor de NAVO-lidstaten technologisch nog niet heel veel voor. Voor de voormalige Sovjetstaten heeft deze vooral een symbolische waarde. Eijsvoogel:
“De afgelopen jaren werkten de Verenigde Staten en later de NAVO aan het opzetten van een raketschild. Niet tegen Rusland, maar tegen zogenoemde schurkenstaten, zoals Noord-Korea en Iran. Maar het laatste wat ze willen is de woede van Rusland op zich afroepen. Al zien voormalige sovjetstaten het schild als een verzekering tegen Russische agressie. Maar de technologie is nog niet zo ver dat deze daadwerkelijk een Russische aanval zou kunnen weerstaan. Turkije is voorzichtig met Iran omdat het nauwe banden heeft, van Iran is immers nog niet bewezen dat het daadwerkelijk een kernprogramma nastreeft”