‘Opvangen familieleden Gaddafi in Algerije is daad van agressie’

De Libische rebellen zien de aankomst van familieleden van Moammar Gaddafi in Algerije als een daad van agressie van het land tegen de nieuwe interim-overgangsregering van Libië.

De Libische Nationale Overgangsraad (NO) wil zo spoedig mogelijk streven naar uitlevering van de tweede vrouw van de Libische leider, Safia, zijn twee zonen Hannibal en Mohammed en dochter Aisha. Dat meldt persbureau Reuters. Vanavond meldden verschillende Arabische bronnen dat de vier familieleden van Gaddafi vanochtend in Algerije waren arriveerden.

Volgens Mahmoud Shamman, woordvoerder voor de Libische rebellen, pleegt Algerije een “daad van agressie” tegen Libië aangezien alle “criminelen” een “eerlijk proces” wordt beloofd. Shamman waarschuwt dat de nieuwe Libische autoriteiten “Gaddafi en zijn zonen” overal zullen “zoeken en inrekenen”.

De komst van het viertal is volgens het Algerijnse Persbureau gemeld aan de Verenigde Naties als de Libische interim-overgangsregering. Eerder beschuldigden functionarissen binnen de NO Algerije van het steunen van Gaddafi tijdens de opstand, wat het land overigens ontkende. Algerije is het enige buurland van Libië dat de NO nog niet heeft erkend als legitieme regering nadat opstandelingen Tripoli veroverden op Gaddafi.

Volgens NRC-buitenlandredacteur Floris van Straaten gaat het hier wel om de vier minst omstreden leden van de familie van Gaddafi, maar is het nog steeds opmerkelijk dat Algerije hen opvangt. Van Straaten:

“Dat Algerije zo zijn nek uitsteekt om de vrouw en kinderen van Gaddafi te ontvangen is opmerkelijk. Dat was waarschijnlijk in andere landen niet gebeurd. Al gaat het hier wel om de vier minst omstreden leden van de familie van Gaddafi. Zij zullen waarschijnlijk wel geprofiteerd hebben van het regime, maar hebben zich niet schuldig gemaakt aan de misdaden waarvan Gaddafi of zijn zonen Khamis of Saif al-Islam beschuldigd worden.”

Waarom de familieleden juist in Algerije hun toevlucht zoeken, kan Van Straaten niet zeggen, er zijn namelijk geen duidelijk aanwijsbare nationale belangen hiervoor.

“We hebben de afgelopen tijd gezien dat Algerije zich met opzet zo neutraal mogelijk in het conflict opstelde. Dat terwijl de rest van de Arabische Liga de Nationale Overgangsraad erkent als legitieme regering van Libië. De enige overeenkomsten tussen de twee landen zijn dat Algerije ook zeer seculier in karakter is en dat beide landen hebben gestreden om het fundamentalisme uit te bannen. Daarnaast is Gaddafi een militair van huis uit en wordt Algerije gedomineerd door het leger. Daarbuiten zie ik geen nationale belangen van Algerije om zo internationaal de nek uit te steken.”