Minister van Binnenlandse Zaken Piet Hein Donner wil ‘misbruik’ van de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB) een halt toeroepen. Overheden moeten volgens hem de mogelijkheid krijgen om verzoeken af te wijzen.
Dat schreef Donner vandaag in een brief aan de Tweede Kamer, meldt persbureau Novum. Volgens de minister komen er te veel verzoeken binnen waarbij de aanvrager een bestuursorgaan wil frustreren. Als voorbeeld geeft hij een gemeente waar vorig jaar meer dan zeventig WOB-verzoeken werden ingediend, waarvan veertig van dezelfde persoon waren. Donner vindt ook dat te grote verzoeken moeten worden ingeperkt.
Donner liet eerder al weten oneigenlijk Wob-gebruik door journalisten aan te pakken. Ambtenaren zijn daar nu te veel tijd aan kwijt. Aan het begin van deze maand liet Donner tijdens een toespraak voor De Dag van de Persvrijheid al weten oneigenlijk WOB-gebruik door journalisten aan te willen pakken, omdat ambtenaren daar te veel tijd aan kwijt zijn. Volgens Donner is de WOB vooral een manier
“
om snel aan informatie te komen voor artikelen of programma’s. Of om te vissen naar informatie die mogelijk op iets verkeerds wijst of zo kan worden uitgelegd. In die zin is openbaarheid van bestuur een vorm van staatssteun voor de pers.”
NRC-redacteur Steven de Jong beschreef in een beschouwend artikel over de kritiek op de plannen van Donner:
“de Wet Openbaarheid van bestuur (Wob) houdt in dat een burger het recht heeft om de documenten in te zien die ten grondslag liggen aan het reilen en zeilen van de overheid. Journalisten hebben deze wet soms nodig om de burger te informeren over zaken die voorlichters niet willen prijsgeven. Met een Wob-verzoek kunnen overheden gedwongen worden informatie prijs te geven die hun politiek niet welgevallig is. Probleem: de overheid bepaalt wat welgevallig is. En dat terwijl journalisten graag in de keuken kijken. Zij willen weten hoe de worstjes gemaakt zijn. Wie een aandeel heeft gehad in het eindproduct. En dat verklappen aan hun lezers en kijkers. Disputen in achterkamertjes zijn immers interessanter dan persberichten. Simpelweg omdat belangen interessanter zijn dan politieke besluiten.”