:format(webp)/s3/tark/NH/201104/01/1478483.jpg)
Veel Vlaamse werknemers kwamen die maandagochtend knorrend als een varken op hun werk. De avond ervoor hadden ze de vijfde aflevering gezien van De Ronde, een dramaserie over de belangrijkste wielerwedstrijd van België, de Ronde van Vlaanderen. Wie in Vlaanderen op zijn werk wil meepraten, kijkt naar De Ronde.
Maar wat hadden ze gezien? In een bordeel langs het parcours van de Ronde was een van de hoofdpersonen, de pr-man van een groot bedrijf, in een val gelopen. Hij lag in zijn onderbroek op bed, zijn armen en benen zaten vast. Een dwerg met een varkensmasker op kwam knorrend binnen en ging met blote billen op het gezicht van de pr-man zitten. Wat er daarna gebeurde, was niet te zien – wat het alleen maar erger maakte.
De scène was gefilmd en het doel was chantage. Niet door een gewone bende boeven, maar door een wereldverbeteraar die de pr-man met een paar folders voor goede doelen weer naar buiten stuurde. Het past in een van de vijf verhaallijnen in De Ronde, waar komende zondagavond de achtste aflevering van wordt uitgezonden en die 1,5 tot bijna 2 miljoen kijkers per aflevering trekt.
De serie – van regisseur Jan Eelen – hielp kranten, tijdschriften en televisieprogramma’s de afgelopen dagen om het Vlaamse publiek nog intensiever te laten toeleven naar ‘Vlaanderens Mooiste’ van aanstaande zondag. Er is een boek over verschenen en acteurs laten zich interviewen over hun liefde, of soms onverschilligheid, voor de Ronde en het Vlaamse land waar de wielrenners doorheen komen.
De meeste acteurs hebben in België, en vaak ook in Nederland, een grote naam. Josse De Pauw doet mee, Warre Borgmans, Wim Helsen, Wim Opbrouck, Dirk Roofthooft. En als ze nog niet bekend waren, dan zijn ze het nu. Stefaan Degand, die vooral in theaters optreedt, werd al na één aflevering van de Ronde een Bekende Vlaming. Hij speelt de West-Vlaamse Dieter De Leus, manager van een onderhoudsbedrijf en wielerfanaat, die in de Ronde van Vlaanderen zou meerijden in een vip-auto. Op het laatste moment mag hij toch niet mee. Zijn ‘Da meen dje nie!’ werd meteen een hit in Vlaanderen.
De serie speelt zich af op één dag: 4 april 2010. De Ronde van Vlaanderen werd toen gewonnen door de Zwitser Fabian Cancellara. De meeste opnames waren ook op die dag. Regisseur Eelen vertelde de acteurs alleen wat ze voor hun eigen scènes nodig hadden, zei Stefaan Degand in een interview. „Maar nu zijn wij zo benieuwd geworden dat we elkaar het hemd van het lijf vragen om de puzzelstukjes samen te leggen.”
De vip-auto in de Ronde en de reclamewagen waar Dieter De Leus uiteindelijk in mee moet, is één verhaal. Er is ook een ouder echtpaar dat op die dag samen zelfmoord wil plegen. Drie mannen hebben de avond vóór de Ronde een vrouw aangereden en zijn doorgereden. De politieman die de zaak onderzoekt, vindt door televisiebeelden van de Ronde een oude liefde terug.
In de hele serie zitten scènes die Vlamingen zelf héél Vlaams noemen – de West-Vlaming die voor andere Vlamingen soms niet te verstaan is – of waar ze zich voor schamen: de verwijzingen naar seksueel misbruik in de Belgische Katholieke Kerk en de typische Vlaams Belanger die een diefstal door Marokkanen denkt te ontmaskeren. Op een dag parkeren twee Franstaligen een busje voor zijn huis. Hij komt hen wegsturen, maar ze verstaan hem niet. Spreekt hij Frans? „Nieéé, parler hier géén francais. Hier Vláánderen.”
De Marokkaan die met een ‘gestolen’ machine zijn gras maait als de renners langskomen, was vorig jaar live op televisie in de Ronde. Dat dóe je niet op zo’n dag, vond de commentator. Een anti-racisme-organisatie heeft een actie bedacht voor komend weekend: honderd Marokkanen gaan in Vlaanderen het gras maaien van wie dat maar wil. Gratis.